Eda'dan
Ait olmadığım hiç bilmediğim bir şehirdeydim. Anlık bir hata nelere mâl olmuştu. Kim bilir burdaki insanların gözünde neydim. Bir defalık bişeydi evet ama sonucu böyle olmamalıydı.
Kendim annesiz babasız büyüdüğüm için günlerce karnımdaki meleğe bunu yapamayacağımı hatırlatıyordum kendime.
Annem aklıma gelince gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Babam benim doğumumda mutluluktan ağlamıştı. Beni çok severdi. Hiç kıyamazdı. Sanki bir prensesmişim gibi davranırdı. Yokluğunu o kadar hissettim ki. Aylarca anne ve babamın ölümü şaka gibiydi. Çok özlemiştim onları.
Düşündükçe ağlamam şiddetlenmişti. Birden odanın kapısı açılınca gözlerimi sildim bir refleksle. Gelen tabi ki de Berzandı.
"Sen ağlıyo musun"
"Bişey mi oldu Berzan"
"Asıl sana sormalı. Noldu. Birisi bişey mi dedi. "
Hani canınız sıkkınken birisi ne oldu der de kendinizi tutamayıp ağlarsınız ya işte tam da öyle oldu. Birden ağlamaya başladım
"Annemi ve babamı çok özledim ben"
Berzan kendine çekti beni başımı omzuna koydu. Eli saçlarımdaydı.
" Ne desem bilmiyorum güzelim. Ama canını sıkma lütfen.Bebeğimiz için iyi değil. "
Bense sadece ağlamaya devam ediyordum. Saatine baktı. Saat 4.30 u gösteriyordu.
"Hadi kalk"
"Ne"
"Kalk hazırlan dışarı çıkalım kafan dağılsın. "
"İstemiyorum ya"
"Kalkar mısın demedim. Kalk hadi"
Sidik yarıştıramayacağımı bildiğimden kalktım
"Nereye gidicez "
"Sen nereye istersen "
"Tamam o zaman giyineyim çık da"
"Ben buradayken de giyilebilirsin. "
Kızgın bakışlarıma maruz kalıp yataktan kalktı ve kapıya ilerledi.
Kendime kıyafet seçmek için dolabın önüne geçtim.
Sırtı ip dekolteli siyah dizimin üstünde biten elbisemi giymeye karar verdim. Hafif bir makyaj yaptım. Saçımı da at kuyruğu yaptım.
Saate baktığımda tam yarım saat geçmişti. Berzan da üstünü değiştirmek için yukarı çıkmıştı.
Beni görünce kaşları yay gibi gerilmişti. Bu ne anlamında bakış atıyordu.
"Noldu"
"Bu ney"
"Hangisi "
"Üstündeki elbise. "
"Biliyorsan neden soruyorsun. "
"Bunla çıkamayacağını biliyorsun. "
"Sende görüyosun ki bunu giydim böyle çıkacağım. "
"Eda burası Ankara değil. "
"Olsun ya o zaman çıkmayacağım ben"
"Offf tamam böyle çık "
"Hadi öyleyse "
Odadan çıktık. Merdivenlerden inerken ev halkının gözü üzerimizdeydi.
