SERENDIPITY-Harlena

12

Bölüm Şarkısı-Selena Gomez&The Scene(Love You Like a Love Song)

Harry'den

     Yoğun bir günün ardından evimde yatağımda yatmış sadece uykuya dalmayı bekliyordum. Ofis dışında işlerim olduğu için arabayla bir oraya bir buraya gidip durmuştum. İyi bir uyku istiyordum.

     Yanı başımdaki telefonumun çalma sesiyle oflamaya başladım. Gemma olduğunu görmemle kaşlarımı çattım. Erken uyuyacağımı söylemiştim. Neden arıyordu ki? Yine de telefonu açıp kulağıma götürdüm.

"Gemma, erken uyuyaca-"

"Siz yakını mı oluyorsunuz?" tanımadığım erkek sesiyle yerimde doğruldum.

"Kardeşiyim. Siz kimsiniz?"

"Yoldan geçerken kaza yaptığını gördüm. Yanında bir adam da vardı. Hastanede olduğumuzu söylemek için aradım. Gelseniz iyi olur."

"D-durumu nasıl?" aynı zamanda yatağımdan kalkmıştım bile.

"Doktor önemli bir şeyi olmadığını söyledi. Yakın bir zamanda uyanırmış. En son sizi aradığını görünce ben de sizi aradım."

     Yakınımdaki hastanede olduklarını öğrendiğimde hemen yola çıktım. O kadar kısa sürede nasıl giyinip evden çıktığımı bilmiyorum ama şu an olabileceğim en hızlı halimdeydim.

     Hastaneye geldiğimde arabadan hızla indim ve telefonda konuştuğum adamın söylediği odanın olduğu kata doğru merdivenlerle çıkmaya başladım. En üst katta olan asansörü beklemekten daha mantıklıydı. Odasının önüne geldiğimde etrafa bakmadan odaya daldım. Gemma'nın uyanık olduğunu görmemle içim rahatladı.

"Harry?" şaşırmışlığını göz ardı edip hızla yanına geldim ve çok doğrulmasına izin vermeden kollarımı ablama sardım.

"Sakin ol. Bir şeyim yok." gözlerimi kapattım. Bir şeyi olmadığını söylese de korktuğu seinden belliydi. Dakikalar içerisinde deli gibi bir telaşlanmıştım. Onu fazla sıkmamak adına geri çekildim ve neyi olduğuna baktım. Kolundaki alçı dışında bir kaç çizik vardı ama neyseki çok kötü değildi.

"Ben iyiyim ama babam yanımdaydı. O nasıl bilmiyorum." bir anda teleşlanmaya başladı.

"Tamam, Gemma sakin ol. Babamın durumunu da öğreneceğim." odaya doktorun girmesiyle ucunda oturduğum yataktan kalktım ve muayene etmesini izledim.

"Endişelenecek bir şey yok. Sadece sol kolunda bir çatlak var. Başını da çarpmışsın ama dikiş gerektirecek bir şey yok. Hemşire arada bir gelip pansuman yapar. 24 saat boyunca uyumaman lazım başına darbe aldığın için." Gemma kendisi için denilenleri göz ardı edip babamı sormaya kalktı.

"Yanımda babam da vardı. O nasıl?"

"O da aynı şekilde başına darbe almış. Kemeri takılı olmadığı için bedeni daha büyük zarar görmüş. Sağ kolunda kırık, sol bileğinde ezilme var. Alnına da dikiş attık ve durumu stabil ancak henüz uyanmadı." yerimde donup kalmış doktoru dinlerken benden önce aklımdaki soruyu ablam sordu.

"Ama mutlaka uyanır değil mi?"

"Şu anlık öyle görünüyor. Biraz daha beklersek uyanınca durumu hakkında daha net konuşabilirim."

"Görebilir miyiz peki?" bu sefer ben sordum.

"Tabi ki. Hemşireden tekerlekli sandalye getirmesini söyleyeyim. Yürürken başınız dönebilir." yandaki koltuğa oturdum.