Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-
Taehyung,ölü bedenlerin arasında oturuyordu ne çıkış vardı ne de kaçacak bir yer.
Cesetlerin önünde oturmuş ağlamaktan kızarmış gözleriyle 7 arkadaşına bakıyordu.
Küçük hıçkırıkları arasında sevgilisinin ölü bedenine yaklaştı ve saçlarını kokladı,kemikli ellerine son kez dokundu bileğinde duran tokayı aldı ve kendi bileğine taktı.
Bu soğuk odada Taehyung gittikçe daha da korkuyordu,derin bir nefes aldı ve gözlerini kapadı,yeniden gözlerini açtığında kendini bir hastane odasında buldu.
Dışarıdan annesinin sesi ve birkaç polisin sesini duyuyordu biraz sonra odaya girdiklerinde Taehyung ayaklanmaya çalıştı.
"Onlar nerede,nereye götürdünüz arkadaşlarımı!" Genç adamın haykırışı ile Taehyung'un annesi gözleri yaşlarla oğlunun saçlarını okşamaya başladı.
"Bay Taehyung hangi arkadaşlarınızdan bahsediyorsunuz?" Taehyung teker teker isimlerini saymaya başladı,yandaki polis isimleri not ederken daha başka soruları da cevapladı Taehyung.
"Siz o evde tek başınıza ne yapıyordunuz?" Polisin sorusuyla Taehyung sinirlendi.
"Ben tek değildim,arkadaşlarım vardı ama onlar öldü hepsi yanımda öldü." Taehyung hıçkırıklar içinde ağlamaya başlarken hemşirenin gelip iğneyi vurmasıyla Taehyung uykuya dalmaya başlamıştı.
Saatler hatta günler süren araştırmalardan sonra Polisler ne Taehyung'un anlattığı bir eve ne de anlattığı 7 arkadaşına rastladılar.
Uzun süre önce şizofreni tanısı konulan Kim Taehyung'un söylediklerine kimse inanmadı.
Anlatılan arazide ev yoktu o 7 arkadaş da hiç var olmamıştı.
Kim Taehyung duyduklarıyla odadaki herkese saldırmaya başladı.
"Onlar vardı,öldürdüler,ONLAR ORADAYDI ÖLDÜKLERİNİ GÖRDÜM!" Hemşire yeni sakinleştiriciyi yaparken Taehyung'un gözleri bileğindeki tokaya gitti ve o sırada kulağına Jisoo'nun sesi geldi.
