ASKER'E EMANET KALBİM

" Aşk "

                       💓💓💓💓💓

Asker'e aşık olan kadın, onun kadar cesarete sahiptir...!

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

" Asel güzelim nasılsın?"

" Sensiz iyi olamıyorum Han"
konuşurken ağlamadan duramıyordum

" Ağlama. Bensiz değilsin her zaman kalbindeyim ben."

" Yetmiyor!"

" İkimiz de bize yetmeyecek aşka sahip değiliz. Bizimkisi paha biçilemez bir sevgi biliyorsun!"

" Kokuna hasretim Asker'im"

" Senin kokunu aşkımdan alıyorum yetiyor bana Asker'in sevdası."

" Ne zaman dönüyorsun?"

" Nefesim!
Bu yolun gidişi dönüşü belli olmaz bildiğin gerçek bu. Allah kısmet ederse diyelim."

" Ben o kadar cesaretli değilim Han.
Sakın ha!
Beni yokluğuna mahkum etme."

" Asker seven kadın askerden fazla cesarete sahip......"

" Ben değilim"

" Seni seviyorum Asel. Şimdi gitmem lazım "

" Han.. zaman buldukça yaz.
Seni özleyen, bekleyen ve canından çok seven sevdiğin olduğunu unutma!"

" Unutmam♡ "

" Öpüyorum"

" Ama böyle yaparsan telefonu bırakamam ki?"

" Zaafını biliyorum desem ;)) "

" Hoşuma gidiyor! diye eklesem"

" Çok çok öpüyorum dudağımdan"

" Dudağım?"

" Sen ben bir bütünüz ya!"

" Haaaa!  Anladım "

" Yoksa unutturan.....?"

" Sen!"

" Kendine iyi bak Askerim"

" Sende sevdiceğim"

💙

Baştan anlatayım.......

Benim üniversiteme göre bu şehire yani Han gilin mahallesine taşınmıştık.

Han özel kuvvetlerde görevli asker, bense son senem hemşirelik okuyorum.

İki yıldır ilişkimiz var henüz ailelerimiz bilmiyor ama yakında Han gelince anlatıcaz.

Arkadaşlarım çok karşı çıktılar.
Neymiş asker ölümle burun burunaymış da, yok ona bi şey olursa gençliğine yazık olacakmış da bilmem neymiş de bir sürü boş sözler.

Unuttukları tek şey her kesin sahip olmadığı Aşka sahiptik.
Sonu ne olursa olsun razıyım ben.
Yeter ki, hayatımda var olsun.

Han'la ilişkimiz başlamadan önce onu gizliden gizliye seviyordum.
İlk kez gördüğüm andan aklımdaydı.
Hayaller kuruyordum, içinde en baş köşede onun olduğu.

Bazen kendimi ona layık bulmuyordum.
Sonuçta okumuş, yakışıklı biri etrafında onunla aynı seviyyede olan kızlar varken neden ben olayım ki?

Sonradan onun da bana olan duygularını öğrendim.
Verdiği değeri gördüm.....
Aşkını tattım.....
Kendimi özel hiss ettirdi her daim.

Yılda iki bilemedin üç kez gele biliyordu Han.
Başka şehir de görevde oluyor o yüzden gelmesi zordu.

Evlenince bende onunla gidicem.
Farklı şehirde ama aynı biz....
Yeni hayata başlayacak olmak hemde sevdiğin adamla muazzam bi duygu.

Han benim ilk ve son aşkım dı.....

İlklerimi tattığım....
Sonumuzun bir olduğunu hayal ettiğim tek adam dı o........

Nefesim!
Vuran yüreğim!
Gören gözüm!
Konuşan dilim di o!

Onunla gerçek edeceğimiz ne çok hayallerimiz var......

Sağ salim bi gelsin !!!

💙

Han' la son konuşmamızın üzerinden bi hafta geçmişti.
Her gün yazmıştım ama cevap yoktu.

Nazmiye sultanla salonda anne kız televizyon karşısında oturup haberler izliyorduk. Ama aklım onun yanındaydı.
Ben mutfaktan çay alıp geri dönüyordum ki, annem

" Asel bak şuna. Beş askerimiz terörcülerin saldırısına uğramış ve biri şehit olmuş. Acaba bizim komşu oğlu Han da varmı sıralarında ?"

Duyduklarıma elimdeki çay tepsisi yere düştü.

Donup kalmıştım, gözlerim dolarken ben televizyona dikmiştim bakışlarımı.

" Kızım?
Asel?
noldu sana?"

Annemin seslenişine kendime geldim.

" Elimden kaydı anne toplarım şimdi"

Koşar adım lavobaya girip elimi ağzıma bastırarak hıçkırıklara boğuldum.

" Allah'ım nolur o olmasın nolur nolur
diye içimden dualar ediyordum.

Olamazdı...
Bırakamazdı beni....
Söz vermişti....
Asker yemini etmişti bana ki, yalnız bırakmayacak....

Ne yapacağımı şaşırmış bi durumdaydım.
Ama bildiğim tek şey evde kalamazdım.
Biraz yalnız kalmak istiyordum o yüzden bi behane ile evden çıktım.

Sadece yürüdüm insan kaynayan sokaklarda...

Telefonumu elime alıp bi köşede oturup Han'ın kız kardeşi Hilal'ı aradım o bilirdi gerçeği

" Alo Hilal nasılsın?"

" İyiyim Asel ablacığım sen nasılsın?"

" İyi değilim Hilal. Haberleri izledinmi?"

" Evet abla izledik valla hepimiz perişanız ağabeyim den haber yok"

" Bi haber olursa ara beni mutlaka"

" tamam abla sende üzme kendini ağabeyim iyi ben hiss ediyorum"

" Bende inanıyorum ama ne yaparsın kalbe söz geçirmek olmuyor.
Sağol ablacığım "

" Sende Asel abla"

Aramanı bitirip göz yaşlarıma hakim olamadım ve ayağa kalkıp hızla yürümeye başladım.

Ne kadar yürüdüm bilmiyorum...
Kendimi fark ettiğimde ayaklarım beni Han'la buluşma yerimize getirmişti.

Büyük çınar ağacı ve ikimizin yaptığı oturma köşesi..

Elimi baş hariflerimizi çizdiğimiz ağacın gövdesinde gezdirdim.
Kalbim bin yerinden kırılmış gibiydi.

Elimin tersiyle yaşları silip
" Akmayın artık, akmayın diyorum."
" Benim asker'im dönecek, beni yalnız bırakmaz, yapamaz!"  diye konuşuyordum kendi kendime

Köşemizde oturdum....

Sadece ve sadece o vardı aklımda.
Beraber anılarımız aklıma geldikçe hem ağlıyor hem gülüyordum.
Deli gibiydim resmen.

Güneş batmak üzereydi.

Telefonum çalıyordu.

Annem di arayan, konuşacak durumda değildim. Sesimi duysa endişe edecekti, o yüzden cevaplamadım.

Gozlerimi kapatıp sakinleşmeye çalıştım ve anılarımla yalnız kalmayı tercih ettim.

O ve ben....

Sadece biz....

Bize ait yerde....

💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙💙