ASKER'E EMANET KALBİM

" Teklif "

Annemin kapıda beni seslemesi ile dik atıldım. Korkudan ağzımda atan kalbimi bi yana koyup

" Efendim anne?"  dedim

" Kızım sabahtan sesleniyorum ne kadar da ağır uyuyorsun?"

" Annem duşta duymamışım " yalandan güya

" Hadi gel kahvaltı yapalım"

" Tamam giyinip geliyorum"

Annemin gittiğinden emin olup toparlanmaya başladım.
Han öyle masumca uyuyordu ki, ama kıymam lazımdı çünkü uyanmasa annem bize kıyardı.
Baya bi ağır uyuyor. Bu kadar sese kalkmadı. Yaklaşıp elimi yüzünde gezdirerek uyandırmaya çalışıyordum.

" Han uyan"

" Uykum var hadi sarılalım uyuyalım."   uykulu bi halde mızmızlanıyordu.

" Ne uykusu be annem kapıda"

" Ne?"  diyerek gözlerini açtı

" Kalk ve git hadi. Sizinkilerde bize gelmeden"

" Gelecekler ama elçi olarak "

" Üfff Han! tamam gelirsiniz. Ama şimdi git"

Pencereye doğru gidip ayaklarını merdivene koydu ve beni çağırdı

" Asel çabuk gel bi ?"

Korkarak yanına koştum, eliyle yaklaş diyince öne eğildim.
Yanağımdan öpüp gülerek indi aşağı.
Bende camı kapatıp ağzım kulaklarımda üzerimi giydim.
Seviçten uçuyordum resmen.

Ayna kırıklarını yerden toplayıb aşağı çöp kutusuna bıraktım. Anneme de' bilmeden olduğunu' dedim. Esas sen iyi ol gerisi önemli değil ama bi daha olmasın dedi. Kızın aşk sarhoşu olmuş annem bir bilsen..!

Annemle güzel bir kahvaltı yaptık.
Daha sonra hazırlanıp üniversiteye gitmek için evden çıktım.

Durakta otobüse binip yola koyuldum.
Yarım saat süren yolculuğun ardından inip üniversiteye kadar on beş dakikalık yolu yürüdüm.

💙

Son dersimiz boş olduğu için erken çıktık. Kızlarla deye güle yürüyorduk otobüs durağına taraf.

Benim bu şehirde Han'dan başka bitanecik arkadaşım vardı Suna.
Her şeyimi konuştuğum tek kişiydi.
Ama o başka yerde okuyordu o yüzden pek fazla görüşemiyorduk.
Sınıfımdaki kızlarda iyiydi ama onlarla pek içli dışlı değildik.

Kızlarla sağollaşıp otobüse bindim, onlar farklı yöne gidecekleri için bi sonraki otobüsü beklediler.

Telefonuma bildirim geldi, elime alıp baktığımda kayıtsız numaradan dı.

" Asel sana gönderdiğim konuma gel.
Han'la ilgili! Önemli!"

Derhâl geri aradım ama ulaşamadım.
Bu sabah güler yüzle evine gönderdiğim adam başına bela mı aldı ki?
Yoksa ona bi şeymi oldu?
Han'ı yığıdım..... Ulaşılamıyordu.
Kafam yanacak gibiydi.
Korkudan elim titrerken otobüsten müsait bir yerde inip, taksiye geçtim.

Kötü düşünemeye çabalıyordum ama çok zordu. Korkudan elim ayağıma dolanmıştı.
Kırk bilemedin kırk beş dakikalık yolun sonuydu.
Gönderilen konuma gelmiştim.

Meşe gibi bi yerdi, etrafta çam ağaçları vardı yalnız. İnsan yaşardımı burda bilmiyorum. Biraz yürüdüm ve durdum.
Yana baktığımda kurulu kamp gördüm.
Derin nefes alıp verdikten sora o tarafa yürüdüm. Sevdindim ki birileri var. Ama?
Hiç kimse yoktu etrafta.