Lee Know: Dün "korkuyorum" dediğinde ironi yapıyorsun zannediyordum
Lee Know: Niye gelmedin bugün korkak?
Jisung: Korkmak değil de...
Jisung: Gereksiz yere dayak yemek istemedim
-Minsung-
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Lee Know: Geliyorum...
Lee Know: Ama ekmek yedikten sonra...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Jisung: HYUNG İNANAMIYORUM HAVA SOĞUK VE SEN HÂLÂ EVDE MİSİN
Lee Know: Evim okula yakın beş dakikaya oradayım ağlama
Jisung: Ağlamıyorum ama donuyorum.
Jisung: Çabuk ol lütfen Görüldü✔
Bu konuşmamızdan sonra aradan on dakika geçmişti ki Lee Know hyung yanıma ulaştı. Cebimdeki ellerimi sıkarken sertçe konuştum. "Beş dakika demiştin, on dakika oldu."
Bir kaç saniye yüzüme baktıktan sonra hafifçe sırıtıp önüne döndü ve yürümeye başladı, bende onun yanında yürümeye başladım. "Üzgünüm sincap, ekmek çok güzeldi."
"Bana öyle deme. Ben sana kedi diyor muyum?" Dedim sinirle. Sert görünmeye çalışıyordum ama pek başarılı olamıyordum galiba. Onun gülümseyen yüzü benim sert yüzümden daha ciddi duruyordu.
Ellerini ceplerinden çıkarıp saçlarını karıştırdı. Neden bu kadar şüpheli duruyordu? Ellerini ceplerine geri sokmasını bekledim ama o bunu yapmak yerine benim popoma vurdu.
Teleşla kendimi geri çekip etrafa baktım. Kimseyi göremeyince tekrar önüme döndüm ve Lee Know hyungun omzuna vurdum. "Ne yapıyorsun sen?!"
Lee Know sesli bir şekilde gülüp bana göz kırptı, "Popo severim de..."
Utana utana yoluma devam etmeye çalıştım ama hyung benimle uğraşıp durdu.
