TEHDİT

•Bu mu Derdin?•

Noyan yanıma gelmişti. Semti turluyor uzaklaşmaktan çekinmiyorduk. Yürüyüş reglime iyi geliyordu.

"Ne karın ağrın varsa söyle Noyan."

Karın ağrısı olan bendim aslında.

"Eve dönelim hadi."

Kaçıyordu. Farkındaydım. İtiraz etmeden rotamızı eve çevirmesine izin verdim.

"Demir'in benim için iyi bir partner olmayacağını ben de biliyorum. Öyle olmasa bile beni koruman gereken yerleri aşıyorsun Noyan."

Yüzüme baktı. Gergindi.

"Dünyanın en sayko insanı bile olsa-"

"Ki öyle zaten." diyerek sözümü kestiğinde gözlerimi devirdim.

"Olsa bile. Bu benim kararım. Beni uyarmaktan başka yapacağın bir şey olmamalı. Sen benim ağabeyimsin ya hani?"

Bunu bilerek yapıyordum. Üstüne gidiyordum. Tabii ki abim falan değildi. Ne zamandır ondan abi hissi almıyordum. Abilik rolünün arkasına saklandığını biliyordum.

"Abin falan değilim Alin."

"Neyimsin o zaman?"

Eve yaklaşmıştık ve konuşma daha yeni başlamıştı.

"Aşığınım."

Durdum. Ona bakmadım. Önümde bir kaldırım taşı vardı, gözlerim onda sabitlendi. Aklımda bir sürü şey belirdi.

"Üzgünüm Alin. Yıllardır korkaklık edip susuyorum. Kendime bile zor itiraf ettim. Üzgünüm. "

"Beni sevdiğin için özür dileme Noyan."

Yürümeye devam ettik. Artık bambaşka bir Noyan vardı yanımda. Evet aylar öncesinden öğrenmiştim ama ağzından duymak her şeyi daha da garipleştirdi.

"Etrafında olan, olacak olan veya olmuş olan herkes senden hoşlanabilir Alin. Güzelliğinden bahsetmiyorum, öyle kendine has bir havan var ki; insan orada seninle olmak istiyor. Çok özgün ve erişilmezsin. Bu seni istenen biri yapıyor. Hatta kıskanılan biri. Ama ben sadece aşığım sana. Niteliğine bakmadan onları hesaba katıp kâr zarar ilişkisi yapmadan aşığım. Aşık olmayı seçmedim. Seni gördükçe avuçlarımın terlemesini, seni sen fark etmeden uzun uzun izlemeyi, kabalık bir ortamda herkes konuşurken sadece seni dinlemeyi, kendimi yanında hayal etmeyi, kalbimin ritminin bozulmasını yemin ederim ben istemedim. Sana yan gözle bakmadım. Vücudunu istemedim. Sana aşık olmak istemedim. Ama inkâr da edemedim."

Derin bir nefes aldı. Evin karşısındaydık.

"Bir gece beni öptün Alin. Uykudaydın. Adımı sayıkladın. Öpüştük. Bende o zaman her şey koptu. Seni arzuluyordum evet ama o öpücük beni delirtti. Sen benim hapishanemsin Alin."

Öpücüğü hatırlamıyordum. Kaşlarım çatılmıştı. Kaldırımda duvara yaslandım ve ona baktım.

"Bahsettiğin biri değilim. Güçlü değilim, havalı değilim, zeki hiç değilim. Kendimden bile emin değilim Noyan. O öpücüğü hatırlayamıyorum. Mükemmel olmadığımı kabul etmek zor olmamalı. Şu an seni öpsem belki o his kaybolacak. Seninle olsam ulaşılmazlığım yok olacak ve aslında şişirilmiş bir balon olduğumu anlayacaksın."

"Hayır." dedi duygu dolu gözlerle. "Sen eşsizsin Alin. Aşkımdan delirmenin eşiğine geldim. Yıllardır aklımda sadece sen varsın. Bu ne demek? Bu da mı balon?"

Başımı iki yana salladım.

"Ben şımarık ve abartılmış bir kızım. Benimle olursan gerçekleri göreceksin. Sen harika bir insansın. Senin onda birin olmak için neler vermezdim."