Başlama tarihinizi bırakabilirsiniz.
Vaveyla.
Yalanlarla kurulu hayatlar, bir gün elbet bozulurmuş.
Benimki gibi.
Ellerimle boyadım gökyüzünü maviye. Birkaç bulut ekledim üzerine.
Bulutların yalanlar olduğunu tahmin etmemişim.
Çiçekler ekledim ardından hayatıma.
İnanmak istemiştim.
Doğru olduğuna, her şeyin daha iyi olacağına inanmak istemiştim. Ümit etmiştim en azından.
Birkaç kelebek konmuştu çiçeklerime.
Hayatıma onlarca insan girmişti. Birkaç yalan da onlar eklemişti.
Güzel olmuştu. Parıl parıldı. Her şey yerli yerinde. Günlük güneşlikti. Gülümsedim. Başarmıştım.
Ve bir şimşek çaktı hepsinin ardından.
Bulutlar çekildi, çiçeklerim soldu. Kelebekler zaten ölmüştü.
Darmadağındım.
Ellerimde çizdiğim her şey yerle bir olmuştu. Gözlerimden yaşların süzüldüğünü hissediyordum. O küçük kızın inandığı her şey mahvolmuştu. Düzelmeyeceğine emindim.
Sonra ellerimin arasına onun elleri yerleşti.
Çöktüğüm yerden kaldırdı beni. Gözyaşlarımı sildi. Mahvolan tabloyu aldı. Ellerimi tutup yeniden renklendirdi. En tepeye bir güneş ekledik. Bulutlar yoktu şimdi. Yıllanmış ağaçlar çizdik. Sağlam dağlar. Dağın arasından akan masmavi bir nehir.
Yalanlar yoktu artık.
Canım yanmıştı. Mahvolmuş haldeydim. Aldığım nefes bile ciğerlerime batıyordu. İnandığım herkes gitmişti. Sadece o vardı.
O ve bana gösterdiği doğrular.
Acımıştım.
Acıya acıya boyanmıştı ellerim.
Kanamıştım.
Kanaya kanaya öğretmişti doğruları.
Ve çiçek açmıştı duvarlarım.
Onun ellerinin değdiği her yer çiçek açardı zaten.
^^^
Heyecandan ölcekmisim.
24.08.22
YOU ARE READING
VAVEYLA
Teen Fiction"Niye inanmak istemiyorsun Mavi? Görmüyor musun bir yalana battığını? Etrafındaki herkesin sahtelikten ibaret olduğunu görmüyor musun? Elinden tutmak istiyorum, doğruları gör istiyorum niye bana izin vermiyorsun?" "Korkuyorum Karan. Ellerimle yalan...
