Brightness | Byun Baekhyun

0.8

Baekhyun başını direksiyonu tutan ellerine yasladı ve bir süre düşünceleri içinde boğuldu. Az önce kısakançlık yüzünden çıkan tartışma her ne kadar onu güldürse de nasıl bir tavır takınması gerektiğini bilmiyordu. 

Uzak duramaycak kadar yoğundu hisleri.

Ama içinden geldiği gibi davrandığı için de Amara onu yanlış anlıyordu. 

En azından ona karşı bir şeyler hissediyordu değil mi? Bunun için sevinmekle yetinecekti şimdilik.

Hafifçe doğrulduğunda gözleri yeniden serçe parmağındaki yüzüğe takıldı. Amara'nın geçirdiği kazadan sonra Jongin kanlı bir şekilde avucuna bırakmıştı küçük halkayı. Baekhyun onu gözyaşlarıyla temizleyecek kadar çok ağlamıştı çöktüğü yerde. 

Şimdi Amara'nın yüzüğü tekrar istemesi aynı şeylerin tekrar edeceğine dair kötü bir his salıyordu içine. Sanki yaşadıkları her şey kendini tekrar edecekti. 

Saçmalama Baekhyun, diyerek kızdı kendine. Her şey harika olacak bu sefer.

Hem peşinden koşulan bu sefer Baekhyun değildi. 

Hikaye farklı başlamıştı değil mi?

Sonu da farklı bitmeliydi. 

Kendini bu düşünceye inandırması da biraz zamanını aldığında çoktan kararmaya başlayan hava tamamen siyaha bulanmıştı. Yüzünü sıvazlayıp arabadan indi ve boynundaki zincirlerden birini çıkararak hastaneye adımladı. Parmağından çıkardığı yüzüğü de zincire taktığında yeterince farklılık yarattığını düşündü. 

Amara'ya ait olan hastane odasına girmeden önce derin bir nefes aldı ve kapıyı tıklattı. İçeriden ses gelmeyince de yeniden tıklatma ihtiyacı hissetmeden içeri adımladı. Aradığı bedeni odanın içinde göremeyince de kaşları çatıldı. "Amara?"

"Bekhyun!" Ağlamaklı ses banyodan gelince endişeyle kapalı kapıyı açtı. 

Amara üzerindekilerden kurtulmuş ve hasta önlüğünü çoktan üzerine geçirmişti ama gün içinde kendini zorladığından olsa gerek eşofmanı çıkaramamış öylece bırakmıştı. Komik görünüyordu. 

Ama bu görüntüyü daha komik bir hale sokan şey bir elinde tuttuğu minik makas diğerinde tuttuğu bir tutam saçtı. Gözleri dolu dolu olmuş Baekhyun'a bakıyordu.

"Ne yapıyorsun?"

"B-ben... Sadece..." Anlamsız birkaç kelime mırıldandı ve aynaya döndü yeniden. Ağlayacağını belli eden bir ses çıkardığında Baekhyun gülmemek için dudaklarını birbirine bastırdı. 

"Saçını mı kestin?"

"Sadece... Çok sinirlenmiştim." Elindeki saç tutamına bakıp burnunu çektiğinde oğlan onu kollarıyla sarıp göğsüne çekmişti. Amara'nın yaptığı şeyden pişman olduğu çok açıktı. 

"Hepsi senin suçun." 

"Özür dilerim." Sesinde saklayamadığı kahkaha Amara'nın dolu gözlerini öfkeyle yüzüne dikmesine sebep oldu. Ona sarılan bedeni de kendinden uzaklaştırmak için itekledi. "Komik mi?!"

"Hayır hayır!"

"Gülüyorsun bir de!"

"Gülmedim!" 

"Hala gülüyorsun!" 

Öfkeli kızın gözünden bir damla yaş dökülürken Baekhyun ciddi durmaya çalıştı. Yanaklarını kavrayıp biraz eğilerek Amara ile aynı boya geldi. "Gülmüyorum."