Παγιδευμένοι [Editing]

🏅 30ο Κεφάλαιο

Οι τρεις κοπέλες είχαν πέσει πάνω στον Άρον - ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν - και του έβγαζαν τα ρούχα.

Η Άσλευ προσπαθούσε να κρατήσει το παντελόνι στη θέση του, όσο από μέσα της φώναζε βοήθεια.

"Τράβα το ρε Νάντια!" άρχισαν οι δυο τους να τραβάνε τα μπατζάκια, όσο η Νίκη την κρατούσε πάνω στο στρώμα, για να μην μπορεί να κουνηθεί.

Αχ βοήθεια!! Είναι τρελέεεες!

Μόλις κατάλαβε η Άσλευ ότι κατέβηκε, πανικοβλήθηκε.

"Ελα τώρα ρε Άρον, γιατί κάνεις έτσι? Αφού εσύ μας κάλεσες" είπε γελώντας η Τζέσικα.

Α ώστε αυτός σας κάλεσε!! Και μου το έπαιζε άσχετος όταν τον ρώτησα αν πρέπει να ξέρω κάτι! Επίτηδες το έκανε. Θα πεθάνει!!!

Όταν ένιωσε μερικά χέρια στο σημείο που ακόμα δεν μπορούσε να συνηθίσει, τα έχασε.

"Τι κάνετε ρε?!"

"Έλα τώρα που δεν θες"

Παναγία μου... Γιατί σηκώνεται?! Πέσε κάτω! Πέσε κάτω!

"Κορίτσιαα.. Δείτε"

Κάτι πρέπει να κάνω...

"Λοιπόν, ακούστε με καλά. Άλλαξα γνώμη, δεν θέλω να κάνουμε κάτι. Φύγετε"

"Εγώ άλλα βλέπω"

"Τι βλέπεις?"

"Ότι λες ψέματααα" ένιωσε τα χέρια της και κατευθείαν μια περίεργη αίσθηση.

Τι είναι αυτό?! Γιατί φτιάχνεται?? Αφού δεν μ'αρέσουν οι γυναίκες...

Είχε το πλεονέκτημα του σώματος του Άρον. Τον ψηλό του κορμό, τα γυμνασμένα του χέρια, πόδια, πλάτη και αποφάσισε να το εκμεταλλευτεί.

Έσπρωξε από πάνω της τη Νίκη και σηκώθηκε όρθια αποκρούοντας τις άλλες δύο.

"Δεν ξέρω τι σας είπε ο Άρον, αλλά εγώ είμαι ένας άλλος Άρον! Κι αν δεν φύγετε τώρα, θα έχετε μπελάδες, σας το υπόσχομαι!" μίλησε πλέον θυμωμένη από την όλη κατάσταση.

Οι κοπέλες βγήκαν ξενερωμένες από το δωμάτιο και η Άσλευ χαμήλωσε το κεφάλι της.

"Τι κοιτάς εσύ?! Εσύ φταις για όλα αυτά! Αν καθόσουν στα αυγά σου, τίποτα δεν θα είχε γίνει!"

Γιατί όμως? Αφού δεν ένιωσα έλξη, γιατί?

Η περιέργεια της την έκανε να ψάξει στο ίντερνετ. Διάβασε πράγματα που δεν ήξερε και σοκαρίστηκε.