MİHRİMAH (Tamamlandı)

56

Ben geldimmmm.

Verdiğim ara devam ediyor ama 310bin okunmaya özel bir bölüm yayımlamak istedim.

Hem bir yoklama alalım bakalım kimler beni bekledi.

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Mihrimah

Yüzüme yapışan saçlar nefes almamı dahi zorlaştırıyordu.

Gözlerimi açtığımda irkilip hızla doğruldum.

Eski evdeydim üzerimdeki her şey o günkü gibiydi?

Kapının açılma sesiyle kalp atışlarım daha da artmaya başladı.

"Hadisene hazırlanmadın mı hala?" O kadın .

Böyle bir şey olması imkansızdı.

Zihnim bana kesinlikle oyun oynuyordu.

Ya da ben mi yanılıyorum?

Kesinlikle kafayı yemiştim başka bir açıklaması yoktu.

"Hadisene..."

Gözlerimden akan yaşları hırsla sildim. Başıma ne geldiyse bunlar yüzündendi.

"Hop duym....."

Yaklaşıp güçlü bir tokat attım.

Hırsımı alamayıp saçlarına yapıştım.

Şu an kesinlikle fazla güzeldi.

"Mihrimah uyan güzelim"

Bu seferde garipten sesler duyuyorum ne kadar güzel.

"Mihrimah!"

Bulunduğum odadan bedenim çekiliyordu sanki.

Dayanamayıp gözlerimi açtım.

Karşımda abimgil duruyordu.

Hemen kalkıp hepsine sarıldım.

Ne kadar o kadına vurduğumda içim soğusa da onlarsız bir hayat düşünemiyordum.

"İyi misin güzelim?"

Polat abim sanki sormaya korkuyor gibiydi.

"Ben sizi çok seviyorum"

Daha da çok sarıldım.

"Ama en çok beni de mi?"

Demir abim bildiğiniz gibi.

Berat abim yaklaşıp beni kucağına aldı.

"Beraber uyuyalımda korkma"

"& Hayır"

Of bunlar başlıyorlar yine şimdi bu kavga 3 gün bitmez.

Yatağın en köşesinde olan Poyraz abime sarıldım.

O da üzerimi örtüp, belimden kendine çekti.

Ne garip bir rüyaydı ama.

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

Mihrimah

Babam bana araba kullanmayı öğretmeye çalışıyordu.

Evet kesinlikle bir çaba vardı ortada ama ben fazla beceriksizdim.

"Baba olmuyorki"

Yaklaşıp saçlarımı karıştırdı.

"Aynalara bakacağım diye beni dinlemiyorsinki"