Kaç gündür okumama rağmen, sizinle paylaşmadığımı fark ettim, ayıp etmişim.
Kitabın genelinde ağır basan melankolik havasına karşın, keyifle okuduğum bölümler de az güldürmedi beni. Ama komedi ağırlıklı bir kitap olmadığını da atlamayalım.
Hele ki bir bölüm var, spoiler vermemek için en ufak bilgi vermeyeceğim ama Lavin'e ayrı yaşanan diğer şeylere ayrı koptum 😂😂😂. Okuyanlar neyden bahsettiğimi anlamıştır tahminimce.
Gerçekten emek harcanmış, kafa yorulmuş; ne çok iç karartıcı bir havası, ne de laubali bir tavrı var. Acıyı, kederi, aşkı, dostluğu... Çok güzel kaleme almış cağğnım yazarımız 💜. Tam olarak kitabın içine girebildim rahatlıkla.
Okurken düşündüklerime dayanarak belirtmek isterim, başlarında dediğim gibi biraz karamsar ve melankolik bulmuştum, ama okudukça bu düşüncem çürüdü. Aslında sadece yaşanan acıyı gerçek boyutlarıyla hissettiriyor bize, sadece bu gerçeklik kaldırabileceğimizden fazlasını barındırabiliyor bazen.
Sadece iki bölüm okuyup vazgeçmenizi istemem, okudukça daha fazlasıyla karşılaşacaksınız.
Evet bu sıralar bu kitabı okuduğumdan aşırı bir sempatim var şu an, kendi kitabım gibi sahiplendim resmen, okumayan kalmasın istiyorum😄
