Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
İyi okumalar💜💜💜
Taehyung'un ağzından;
Jungkook'a şans vermemin ardından bir hafta geçmişti. Şimdi işteydim ve yoğun kafede koşturmaca vardı.
Açıkçası çalışmak beni zorlamıyordu ancak o kadar daralmıştım ki... Sessiz bir yerde gidip kafa dinlemek istiyordum bir süre ama bu mümkün değildi. Zaten zar zor geçinirken tatil benim için imkansız bir şeydi.
Yorgunlukla yeni sipariş tepsinini aldım ve sipariş eden masaya götürüp gülümseyip siparişleri masaya yerleştirdikten sonra afiyet olsun diyerek masadan ayrıldım.
"Bakar mısınız?" birinin seslendiğini duyunca hemen seslenilen masaya gittim ve sırıtan adama baktım. İş icabı-müşteri memnuniyeti yüzünden- bende gülümsedim.
"Buyrun ne istemiştiniz?"
"Aslında seni istemiştim." Desi pişkin bir şekilde, yanlış anladığımı varsayarsak konuştum.
"Efendim? Anlayamadım?"
"Seni istemiştim. Seni iş çıkışına kadar bekleyebilirim. Bir şeyler yaparız güzelim. Geldiğimden beri seni izliyorum o kadar güzelsin ki...o kalçaların mükemmel." dediğin kaşlarımı çatıp sakin kalmaya çalışarak konuştum.
"Sizi şikayet etmemi istemiyorsanız,lütfen buradan hemen çıkın ve bir daha gelmeyin." dedim sert bir ses tonu ile.
"Anladım güzelim , çıkışta görüşürüz o zaman." diyip çıktığında gözlerimi devirdim. Aptalın tekiydi. Belki de uğraşmak istemişti. Çok aldırış etmeden işe döndüm.
***
Yoğun iş günü biterken derin bir nefes alıp montumu giydim. İş arkadaşlarım ile vedalaştıktan sonra işten çıktım. Soo Hyun bugün gelmemişti. Hasta olduğu için gelememişti.
Karanlık sokakta ellerim cebimde ilerlerken Jungkook'u düşünüyordum. Ona şans vermiştim ama o bir haftadır ortalıkta yoktu. Bu beni üzerken aklımda hep beni bıraktığı be oyun oynadığı düşüncesi dolaşıyordu.
Düşünceler içinde boğulurken birden sertçe duvara itilmem ile ağzımdan bir bağırış kopmuştu.
Yabancı elleri belimde hissederken bu kişinin kafedeki sapık herif olduğunu görmem ile bağırmaya başladım.
"İmdat! Kimse yok mu?!" anında ağzıma kapanan elleri ile karşımdaki kişiyi itmeye çalıştım ancak nafileydi.
"Güzelim sadece sessiz ol, şu işi hemen halledelim." elleri montumu çıkarmaya çalışırken beni sıkıca tutuyor ve boynumu öpmeye çalışıyordu. Ona tekme atmaya çalışıyor bir yandan da ağlıyordum. Bu karanlık sokaktan kimse geçmiyordu. Issızdı.
