İSKENDER || Texting

İskender -55-

Helloüüğ

Yazmamışım son 2 bölümdür eksik hissediyorum.

Neys.

Multimedia: Kaya ve Arya.

Sonradan eklenen; Emir Can İğrek - Sapa

Bölüm Kaya'nın anlatımıyla. İyi okumalar. 💛❄🌻

Yorum yapmayı unutmayınnn..

__________

"Herkes hata yapar ancak çok azı ikinci bir şansı hak eder."

Ayaklarımı boşlukta sallarken gözlerim Marmara denizinin uçsuz bucaksız mavilerini geziyordu. İki saatlik bir arayışın sonunda fazlasıyla sakin, sessiz ve yüksek bir yer bulabilmiş, arabadan indiğim gibi en uç kısımlara gidip oturmuştum.

Üç gün önce ölüm haberini aldığım eski sevgilim, hâlâ içimde bir yerlerde bana acı vermeye devam ediyordu. Ölüm doğal şeydi. Ama ölüme sürüklemek... Sürüklenmek...

Suçlusu olarak ablası beni tutuyor olabilirdi. Çevremdekilerin sürekli bunu inkar edip beni suçsuz olduğuma inandırma çabaları da boşunaydı. Çünkü bir suçum olmadığının bilincindeydim. Ama acısı vardı işte. Yine de içini kemiren bir duygu vardı ki o tarifsizdi.

Aylardır görmüyordum bile yüzünü. Karşı binamızda oturuyor olmasına rağmen. Güçsüz bir kız değildi, psikolojisi iyi durumdayken. Ama kafayı dış görünüşle, ikinci tercih olmakla bozmuş, aldatıldığını hiçbir şekilde hazmedememişti. Takıntılı birine dönüşmüş, mantıklı kararlar alamaz hale gelmişti.

Bu boşluktaki ruh haline o orospu çocuğu pezevengin yaptığı iğrençlikte eklenince, ayakta durup onun en ağır cezayı alması için çabalamak yerine kaçmayı seçmişti. Onu yaptığı iğrençlikle rezil edip anasından emdiği sütü burnundan getirmek yerine, sesini sonsuza dek çıkarmamayı seçmişti.

Keşke engel olabilseydim. Tüm bunları görebilirken keşke engel de olabilecek güce sahip olsaydım.

O çocuğu çok seviyordu. Sevgi böyle bir şey miydi, emin değildim. Kusurlara bu derece kör eden? Seren yanlış bir seçim yapmıştı ama bu konuda kimse onu suçlayamazdı. Çünkü o kararları alırken sağlıklı bir ruh haline sahip değildi.

Tüm bunları görmeme, fark etmeme rağmen ondan ayrılmış olsam bile engel olmaya çalışmadım mı sanki?

Çünkü o benim sevgilim değilken, değer verdiğim bir arkadaşımdı.

Flashback

-Seren ile ayrıldıkları günden 2 gün sonra.

"Ne var Kaya?! Yüzsüz müsün ya sen? Kızı terk ettiğin yetmiyor bir de görmeye mi geliyorsun?" Boş boş Arzu ablaya baktım. Ne kadar da kördü..

"Arzu abla-"

"Abla deme bana! Hem zaten Seren de arkadaşıyla dışarıya çıktı, yok evde."

"Biliyorum." Sakince konuştuğumda yüzündeki sert ifade kırıldı.

"Ne işin var o zaman burada?"

Dudaklarımı yalayıp derince yutkundum. Bunu nasıl söyleyebileceğimi bilmiyordum. Fazlasıyla yanlış anlaşılabilirdim ve bunun için kelimelerimi özenle seçmem gerekiyordu.