Thanks for the memories

The start

Kenji's POV

Nagkakatuwaan kami ng mga kaibigan ko habang naglalaro ng soccer ball.

Varsity pala ako dati pa ng soccer from my previous school kaya gustong gusto akong kunin ng coach dito sa bago kong school.

"Kenji! Dito!"

Sinipa ko ng napakalakas ang bola papunta sa gawi ng kaibigan ko. Goal keeper kase sya kaya gustong gusto nya akong kalaro.

Kaso sa lakas at bilis ng bola di nya na blocked at lumagpas papunta saaaa...

Paaaakkkk!!!!

"Oh my God!!!!! Lia!!!" Natarantang sigaw ni kim
Heeelppp!!!

At tumakbo ako ng mabilis at binuhat ko kaagad si natalia papunta sa clinic.

"Nurse Jade okay lang po ba ang kaibigan ko?" Maiyak-iyak na tanong ni kim sa nurse

"Students calm down, okay? Just relax. May konting bukol nga lang sa ulo nya." Explain ng nurse

Pero bakit hindi di pa sya nagigising? Galit na tono ko.

"Yan din iniisip ko. Maybe she's taking her time to nap. Just call me whenever she wakes up okay?" At lumabas na ito ng kwarto.

"Okay po nurse jade." At umupo ito sa gilid ng higaan ni lia at umirap nalang ako.

Nasa may pintuan lang ako at tinititigin ko lang ang maamong mukha nya sa malayo.

Hanggang sa magising ito at nag katitigan kami.

"Anong nangyari?" Nasambit nalang nya at tumingin kay kim.

At umalis na ako ng kwarto. At medyo na ginhawaan ako pagka gising nya. Bukas nalang ako mag so-sorry. At tuluyan ng umalis ng school.

Lia's POV

Ikinuwento ni kim ang lahat sa akin kung anong nangyari.

"Okay ka lang ba talaga lia?" Pulang pula na ang mata nya sa kaiiyak

" eto naman para naman akong mamatay sa iyak mo eh. Okay lang ako ano. Kaw talaga"

Naglalakad na kami palabas ng clinic.

"Do you want something to eat before going home? My treat!" Tanong nya.

"Oh no no. Sa bahay ako kakain. Kase uuwi parents ko. Ayokong sayangin ang time na to na kompleto kami eh" excited na sabi ko.

Saan nga ba si kenji?

Nagkibit balikat nalang si kim.

KINAUMAGAHAN sa canteen.

"Masakit pa rin ba ulo mo lia?" Tanong ni kim sa akin habang nagla-lunch kami sa canteen.

"Uhhmm" hinawakan ko yung ulo ko "may konte pa pero mawawala din to soon. Dint worry okay?"

Oh my god natalia! I am so sorry for what happened yesterday" john exclaimed pagkarating nya sa table namin may pa luhod2 pang nalalaman eh

"Jesus! Tumayo ka nga jan. Pinagtitinginan na tayo ng ibang students eh."

"Hayaan mo lang sya. Kasalanan nya talaga kase di nya nasalo ang bola" sabay upo sa tabi ko.

Napalingon ako sa sinabi nya "wow akala mo naman wala kang kasalanan ano?" May inabot na mamahaling chocolate at isang tulip sa akin.

"Sorry. Peace offering ko po" titig na titig sa akin

Na speechless ako. First time ko maka receive ng ganito sa ibang tao except sa family ko.

"Tha-thank you" nauutal na tuloy ako.

"Awweee ang sweet naman ni cousin ohhh" at kinindatan nya pa talaga pinsan nya.

At dito nagsimula ang lahat.