"မား.....ဝမ္ေလး...အဆင္ေျပမွာပါေနာ္......"
"အဆင္ေျပမွာပါသားရယ္......ခနေလာက္ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေနပါဟယ္......"
ေ႐ွာင္က်န္႔ေတ်ာက္အိမ္ေရာက္ေတာ့ေခြေနတဲ့ကေလးကိုေတြ႔ပီး....ဝမ္နင္လာတာကိုမေစာင့္ပဲေဆးရံုကိုတန္းေျပးလာျခင္းပင္...ခ်ီလာတုန္းကရင္ခြင္ထဲကကေးေလးက.နာလြန္းလြန္း...တစ္ကိုယ္လံုးျဖဴ ေဖ်ာ့ေနပီ....
"ငယ္.....အရမ္းနာေနလား....ခနေစာင့္ေနာ္ေရာက္ေတာ့မယ္....."
ေ႐ွာင္းမားနဲ႔ဝမ္မားလည္း...ေတာင္ေလ်ွာက္ေျမာက္ေလ်ွာက္နဲ႔....ဂနာမၿငိမ္တဲ့ေ႐ွာင္က်န္႔ကိုၾကည့္ပီးေမာေနရတယ္...ဝင္သြားတာေတာ္ေတာ္ၾကာေနပီ...ခုထိဘယ္လိုႊမထူးျခားေသး
"က်ိရန္ေကာ....ငယ္ေလး...အေျခအေန....."
."က်န္႔က်န္႔မင္းတို႔ကလည္း....ဖစ္လိုက္ရင္အဆန္းက်ည့္..
အူသိမ္ေပါက္တာ.မင္းကဘယ္ေလာက္ထိၾကမ္းလိုက္ယ္မွမသိတာ....."
"ဗ်ာ......"
"အထဲဝင္ၾကည့္လိုက္.....ေဆး႐ွိန္နဲ႔အိပ္ေနတယ္........"
"ဟုတ္...ဟုတ္ကဲ့......."
"အမေလး...က်န္႔က်န္႔ရယ္...ငါတို႔ကေတာ့ဘာမ်ားဖစ္သလဲလို႔..ဖစ္လိုက္ရင္..အဆန္း..ကဲငါတို႔သြားမယ္...ေန႔လည္မွ..လိုတာေတြယူပီးထပ္လာခဲ့မယ္....."
"ဘာမွယူမလာနဲ႔မား..သားအိမ္ျပန္ေခၚလာမွာ....."
"အင္းပါ...အင္းပါ....."
အခန္းထဲဝင္သြားေတာ့...အရည္ရြန္းတဲ့မ်က္လံုးေလးနဲ႔ုကည့္ကာဟိုဘက္လွည့္သြားတဲ့ငယ္...
"ငယ္....ကိုကို႔..ကေလးေလး......"
"မေခၚနဲ႔...စကားမေျပာဘူ....."
"ကေလးေလး......အရမ္းနာေနေသးလား...ကိုကိုကေလတမင္လုက္တာမဟုတ္ပ့ဘူး..ငယ့္ကိုခနေလးစိတ္ဆိုးသြားလို႔ပါ......ငယ္..ကေလးေလးေမြးခ်င္လည္းေမြးေလေနာ္..ကုိကိုမေျပာေတာ့ဘူး...ေလေနာ္..."
"တကယ္ေျပာတာလား.....ဒါေပမယ့္အူသိမ္ေပါက္သြားေတာ့လြယ္ပါဦးမလား....."
"ဒါက..ဝမ္နင္တို႔နဲ႔.......ေျပာပီးတိုင္ပင္ရင္ရပါတယ္..တစ္ခုကငယ္ကိုယ့္ကိုကို..ဂ႐ုစိုက္ပီး...အား႐ွိေနဖို႔ပဲ...."
"ဟြန္႔..ခုမွညကေတာ့သူမဟုတ္တဲ့အတိုင္း......"
"ငယ္ကလည္း...အိမ္ျပန္မယ္ေလ...ကိုကိုေျပာပီးပီ..ငယ္ကေဆးရံုနံေတြမႀကိဳက္ဘူးမလား...."
_"အင္း......"
