WITHOUT PRIDE - H.S.

1. Od kołyski aż po grzech

Gdy jej bose stopy dotknęły gorącego piasku drażniąc delikatną skórę, uśmiechnęła się łagodnie. Nieustanne ciepło, piękne widoki i brak śniegu w zimie były najważniejszą kartą przetargową jej przeprowadzki z zimnego Montrealu. Mama do końca starała się ją przekonać do pozostania w rodzinnej Kanadzie, ale z chwilą postanowienia o wyjeździe do Stanów Sophie była nieugięta.

Nie lubiła przebywać w pobliżu bliskich jej osób, bo ciągle przypominali jej o paśmie porażek i nieprzyjemnych chwil. Zawsze uciekała, gdy na horyzoncie pojawiała się nieciekawa przeszłość i ciągle powtarzała sobie, że to ostatni raz. Nie mogła też znieść nieustannego uczucia, że zawiodła wszystkich wokół - swoją matkę, która pragnęła z całych sił, by jej córka ustabilizowała się i choć trochę przypominała wszystkie poukładane pociechy jej koleżanek, swojego tatę, bez końca nalegającego na zdobycie wyższego wykształcenia, dziadków chcących zobaczyć ją prawdziwie i w pełni szczęśliwą, aż w końcu swojego jedynego brata, którego nie dane jej było pożegnać.

Logan był jej jedynym punktem zaczepienia, człowiekiem który stanowił solidny ideał, od którego czerpała wiedzę i któremu mogła wierzyć w ślepo. To on wyciągał ją z tarapatów, gdy rozbiła samochód na przedmieściach wracając z syto zakrapianej imprezy, zabierał biały proszek z przed nosa, gdy już przykładała rurkę do lusterka. Był prawdziwym, starszym przyjacielem, który mimo postawnej sylwetki i typowości „tego jednego chłopaka, którego wszyscy lubią w szkole" słuchał o jej złamanym sercu, a potem łamał nos niedoszłym kandydatom na jej miłość. Wszyscy go uwielbiali, rodzice chwalili się nim w gronie znajomych, a dyrektor szkoły z dumą zapełniała kolejne półki zdobytymi przez jego drużynę hokejową pucharami.

Sophie była z goła inna. Od dziecka przejawiała oznaki buntu i roztrzepania. Odkąd sama nauczyła się wiązać buty przestała nosić sukienki i przystawać na wybory swojej perfekcyjnej mamy. Gdy skończyła szesnaście lat problemy nasiliły się wraz z poznaniem odzwierciedlających jej duszę koleżanek. Razem rozbijały się po klubach, do których oficjalnie nie miały wstępu, piły alkohol kupowany przez dużo starszych mężczyzn liczących na przygodę z małolatami, a z czasem i próbowały nieco mocniejszych środków odurzenia. W końcu, pewnego dnia, pokłócona z ojcem, który przypadkiem przechadzając się jedną z ulic Montrealu, przyłapał ją na flirtowaniu z jego podwładnym w uroczej kawiarence, uciekła znajdując schronienie u szkolnego kolegi. Pech chciał, że noc która wtedy spowiła wschodnią cześć Kanady była wyjątkowo mglista i ponura. Logan uparł się, że samodzielnie odnajdzie swoją siostrę i po godzinnym snuciu między krętymi drogami pośród koron wysokich drzew, lekko zamroczony snem wkradającym się do zakamarków jego umysłu zderzył się czołowo z zagubioną pośród mlecznego powietrza ciężarówką. Zginął na miejscu, bez jakichkolwiek szans na odratowanie przez przybyłych błyskawicznie ratowników medycznych.

Tamtego felernego dnia cały świat jakby odmienił swój bieg. Ojciec rodzeństwa nie potrafił już spoglądać na smutek wręcz przyspawany do twarzy swojej żony. Ta z kolei, nie mogąc egzystować obok namacalnego sanktuarium w postaci pokoju swojego syna zażądała rychłej przeprowadzki. Rozstali się w rok po pogrzebie Logana, stawiając Sophie przed faktem dokonanym, pytając jedynie o to z kim ma chęć zamieszkać.

I dlatego znalazła się tu. Spoglądając na łagodną taflę wyjątkowo spokojnego dzisiaj oceanu i wspominając uśmiech blondwłosego brata. Uciekła z jedną walizką w ręku nie zerkając w tył. Jej pierwszym przystankiem był Nowy Jork - miasto, które dotychczas mogła podziwiać jedynie na kartkach przysyłanych przez dawnego przyjaciela. To tam w mgnieniu oka poznała Nadine, która bez wahania przygarnęła ją do swojego mieszkania i nakazała z bijącą pewnością, by w końcu wzięła się w garść i zaczęła żyć tak jak chce. Idąc za jej radą otworzyła fundusz powierniczy, który podwoił się po pogrzebie Logana i zdecydowała się wyjechać do Los Angeles. Nadine załatwiła jej pracę u boku jednego z dobrze zapowiadających się młodych reżyserów i dopingowała w każdym postawionym kroku.