save me from myself | hyunin

21

Tak. Tak. Tak.

Ter içinde uykumdan uyandığımda Hwang yanıbaşımda yerini alıyor. Gözleri kan kırmızısı. Bir eli komodine belli bir ritimle vuruyor.
Hareket edemiyorum.
Neden hareket edemiyorum?
Hipnoz etkisinde gibiyim.
Bu ağlama sesi de nereden geliyor?
Bu ses neden bu kadar tanıdık? Soru sormayı kes.
Başımda şimşekler çakıyor.

Hatırlıııyor musunnn Hyunjin, o akşamı?

Hayır. Hatırlamıyorum.

O akşaam eve geldilerrr. Hatırla hahah! Annemiz odanın kapısını hışımla açtı!

Ağır adımlarla ilerleyip kapımı hızla açıyor. Kapı duvara sert bir şekilde çarptığında gözlerimi sımsıkı kapatıyorum.

Aç gözlerini!
Aç Hyunjinnn, korkmana gerek yok.
Been senin yanındayım.

Başımı iki yana hızla sallıyorum. Adım sesleri bana yaklaşırken bir başka ses kulaklarımı dolduruyor.

"Hyunjin! Uyan bebeğim! Saklanmalısın!"

Hatırla Hyunjin. Annemizin bizi telaşla uyandırmasını hatırla. Bizi o her zaman sorduğumuz ama hiç ne olduğunu öğrenemediğimiz ufacık yere saklayışını hatırla!

Hızla aldığım nefeslerin etkisi ile göğsüm inip kalkarken boğulur gibi hissediyorum.
O anları tekrar yaşıyorum, o ufacık yerde korkuyla nefessiz kalışımı...
Lütfen Hwang, bana bunu yapma.
Yalvarıyorum.

Hyunjin. Hyunjin. Hyunjin.
Hatırla.
Oradan çıkışımızı hatırla. Evdeki o ölüm sessizliğini hatırla. Salonda yatan iki bedeni hatırla.
Gözlerimin kırmızısını hatırla!
Hatırladın mı?

Ağlamam şiddetlenirken başımı sallıyorum.
Hatırlıyorum seni pislik!
Hiç unutmadım ki! Lanet olası o gece hep aklımda! Her bir saniyesi, her bir sahnesi! Sus artık. Yalvarırım sus.

Aç gözlerini Hyunjin.

Gözlerimi açtığımda çok fazla sıktığımdan önce her şeyi bulanık görüyorum. Yavaş yavaş görüntü netleşmeye başladığında önce Hwang'ı sonra elini tuttuğu on yedi yaşındaki Hyun'u görüyorum.

Hyun'a merhaba de.