---
12:05 am
کیم‌سوکجین:
سلام~~
کیم‌سوکجین:
این منم که دارم دنبالت میگردم~
یون‌سون:
امروز دیر کردی
کیم‌سوکجین:
من به این فکر میکردم که الان تو داشتی چیکار میکردی~
کیم‌سوکجین:
من میخواستم اینو خیلی بهت بگم~
یون‌سون:
من دوستت دارم~
کیم‌سوکجین:
خدای من، تو منو دوست داری؟
کیم‌سوکجین:
منم خودم دوست دارم!
یون‌سون:
تو میدونستی که من فقط داشتم ادامه ی آهنگ رو میگفتم -_-
* جین یک قسمتی از آهنگ رو می‌خوند و اونم اون دوستت دارم آهنگ رو گفت*
کیم‌سوکجین:
آره
کیم‌سوکجین:
از اینکه تو آهنگ های قدیمی مدرسه ای رو حفظی، متعجبم کرد
یون‌سون:
کی دوست نداره؟
یون‌سون:
به اضافه اینکه همه این آهنگ رو شنیدن
کیم‌سوکجین:
نه همه
کیم‌سوکجین:
و اینکه من امیدوار بودم که امروز تو اول به من پیام بدی-_-
یون‌سون:
میخواستم همینکار بکنم
کیم‌سوکجین:
نه تو صبر کردی
کیم‌سوکجین:
به این توجه کردی که چند هفته ای هست که ما شروع کردیم به حرف زدن؟
یون‌سون:
واقعا؟
یون‌سون:
زمان سریع میگذره
کیم‌سوکجین:
مخصوصا زمانی که داری با شخص جذابی مثل من حرف میزنی ؛))
کیم‌سوکجین:
این همش از تئوری نسبیت هست، عزیزم
یون‌سون:
منو عزیزم صدا نکن
کیم‌سوکجین:
چرا عزیزم صدات نکنم، عزیزم؟
یون‌سون:
چون من خیلی خجالت میکشم
کیم‌سوکجین:
آوووو عزیزم :' )
کیم‌سوکجین:
و من میتونم چیزی رو ازت بپرسم؟
یون‌سون:
بجز سوال اینکه من روت کراش دارم، آره بپرس
کیم‌سوکجین:
برای چی اینقدر همیشه بی حالی؟
YOU ARE READING
Alterity | Kim Seokjin
Fanfiction" صبحت کردن با تو باعث می‌شد برای لحظاتی احساس زنده بودن بکنم " یون‌سون دختری که قلبش با غم و حسرت ها ته نشین شده، دوباره به همون خاطرات کوچیک و غریبانه ای که باهم داشتن فکر می‌کرد. درست همون زمان که احساس گناه با لطافت روحش را پاره پاره می‌کرد، اون...
