Άγριο γαμησι στο σχολείο

Πώς ξεκίνησαν όλα

Ήταν μια απλή μέρα, τίποτα δεν ήταν ενδιαφέρον στο σχολείο. Ήταν σαν όλες τις άλλες μέρες. Μια μέρα ασπρόμαυρη, χωρίς κάτι να της δίνει μια λάμψη. Για τον Σουμάχερ κάθε μέρα ήταν η ίδια. Η ζωή του δεν είχε χρώμα, ένιωθε ότι του έλειπε κάτι.

Όμως, το πρωί έγινε μια σημαντική ανακοίνωση. Ένας καθηγητής είχε καταφθάσει στο σχολείο. Ήταν νέος, ντυμένος επίσημα και εμοιαζε με τον κοντορεβιθουλη. Ο Σουμάχερ δεν ασχολήθηκε καν, καθώς το μυαλό  του κατακλύζονταν από τις σκέψεις του. Δεν ήξερε ποιο είναι το νόημα της ζωής. Είχε κουραστεί πλέον.

Ο καινούργιος καθηγητής μπαίνει στο τμήμα του Σουμάχερ. Σηκώνει το θλιμμένο βλέμμα του ο Σουμάχερ και αντικρίζει τον καθηγητή. Όλα γύρω του πήραν μια λάμψη, η ζωή του γέμισε με χρώμα. Το πουλάκι του ξεκινησε να κελαηδεί. Τσιου τσίου, ελεγε (αυτό σημαινει γαμα με άγρια στα κορακιστικα)

"Με λένε Τσιχμαν" είπε ο καθηγητής με καρφωμένο το επιβλητικό βλέμμα του στον Σουμάχερ. "Διδάσκω πολλά μαθήματα, συμπεριλαμβανομένων των φιλολογικών. Φαίνεσθε καλά παιδιά, ελπίζω οι πρώτες μου εντυπώσεις να είναι σωστές." Καθώς εξυσε απαλα τα αρχιδια του.

Ο Σουμάχερ ήταν έτοιμος να εκραγεί. Οι καύλες του δεν μπορούσαν να σταματήσουν. Του φαινόταν περίεργο. Δεν είχε καυλωσει ποτέ με αγόρι, πόσο μάλλον τόσο έντονα. Ήξερε ότι δεν ήταν σωστό, έτσι του έλεγαν από όταν ήταν μικρός. Θεωρούσε ότι ήταν ανήθικο. Δεν του είχαν δώσει άλλη επιλογή. Το μόνο που ήθελε ήταν οι φαντασιώσεις του να βγουν αληθινές.

Η ώρα τελείωσε. "Θα σας δω αύριο" είπε ο Τσιχμαν καθώς μάζεψε τα πράγματά του και κατευθύνθηκε προς τον διάδρομο. Πρώτα όμως, έριξε μια φευγαλέα ματιά στα ανακατα μαλλιά του Σουμάχερ.

Ο Σουμάχερ δεν μπορούσε να τον βγάλει από το μυαλό του. Όχι μόνο ήταν αγόρι, αλλά και ο Τσιχμαν είναι ενήλικας. Αυτή η έλξη είναι απαγορευμένη εις διπλούν. Επέστρεψε σπίτι. Δεν μπορούσε να κλάψει, δεν του επιτρεπόταν. Η συνεχής φράση που ακουγόταν εκεί ήταν "οι άντρες δεν κλαίνε". Οπότε προσπάθησε να σταθεί στα πόδια του και να αντιμετωπίσει την σκληρή πραγματικότητα. Ποτέ δεν θα μπορούσε να είναι χαρούμενος. Καθετί που τον έκανε χαρουμενο ήταν απαγορευμένο. Οπότε αυτό που εμένε να κάνει ήταν να αποδεχτεί το γεγονός ότι θα ζήσει μια αναγκασμένη και μίζερη ζωή, μακρια από τους πουτσες τις οποίες λατρεύει.

Οι κάτοικοι έκλεισαν τα μάτια τους και μια νέα μέρα ξημέρωσε. Το μόνο που καθησύχαζε τον Σουμάχερ ήταν το γεγονός ότι θα ξαναειδωθει με τον Τσιχμαν. Είχαν τελευταία ώρα. Η μέρα ήταν πάλι βαρετή, σαν μια πασχαλίτσα χωρίς τις βουλές της, σαν τον Σουμάχερ χωρίς μια πουτσα στο βρωμερό κωλι του.