"İnsanın asıl uçurumu yüreğidir! "
✨ Nefel ~Yiğit Esvet ✨
📍Wattpada NEFEL adıyla yayınlanmış ilk ve tek kitaptır.
📍Kitap ismi ve içerik telif hakkıyla şahsıma aittir.
⛔Her hangi...
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
🍀
BÖLÜM 2 : KİRLİ BEDENLER TEMİZ RUHLAR
3 ay sonra
Nefel'den
Ben Nefel Aksu ; hayallerini ve ümitlerini kırmızı bir balonun ucuna bağlamış balonun uçmasını, dizleri ve avuçları yara bere içinde kalmış yaralarının sarılmasını bekleyen minik kız çocuğu.
22 yaşında olmama rağmen okşanmayı bekleyen kırık saç uçlarının sahibiyim. Son sınıf hukuk öğrencisiyim .Aslen medeniyetler şehri Mardinliyim ama ben çok küçük yaştayken bilmediğim bir sebepten dolayı Sivas'a taşınmışız .
Ailem Sivas'ta yaşamlarını sürdürürken ben İstanbul'da üniversite kazandım. 4 yıldır bu memlekette yaşam savaşı veriyorum .Varlıklı bir aileye sahibim ama ruhum sevgiye açken maddi bir yardım almak bana yakışmazdı.
Okurken aynı zamanda Noche' de yarı zamanlı garsonum. Dalgaların hırçınca kayalara çarpması beni düşüncelerimden arındırırken soğuktan uyuşmuş ellerimi biraz da olsa ısıtmak için nefesimi avuç içime verdikten sonra ellerimi birbirine sürtüp montumun cebine koydum.
Oturduğum banktan koşuşturan insanları seyretmeye başladım. Hayat mücadelesi verenler, bir yerlere koşuşturanlar herkesin kendince çok ağır dertleri var ; kimi açlıkla cebelleşiyor , kimisi hasta çocuğunun ,annesinin ,babasının bakımı için kendini paralıyor ve bir kısım vardı ki en zor iş onlara düşmüş "kimsesizlik" . Yüzü kirden kararmış boncuk gözlü bir erkek çocuğu üstünde eskimiş bir kazak, dizleri yırtılmış bir pantolon ,soğuktan kızarmış minik burnu ve elleriyle kasım ayının ayazında; koşturan insanlara ,kırmızı ışıkta duran arabalara peçete satmaya çalışıyor. Küçücük boyuyla onun insanların arkasında koşuşturması yüreğimi dağlarken kırmızı ışıkta duran bir aracın şoför penceresine o minik elleriyle tıklayıp peçete uzattı .
Arabayı kullananın onu itmesiyle yere düştü, bunu görünce oturduğum banktan atik bir şekilde kalkıp küçüğümün yanına koşturdum .Omzumdan düşen çantayı umursamadan yanına çömeldim .
Bir yerine bir şey olmuş mu diye bakarken aynı zaman da soru soruyordum"Bir yerin acıdı mı ? Bak bana sana zarar vermem korkma tamam mı ! Şimdi söyle bana bir yerine bir şey oldu mu?"boncuk gözleri dolmuş titreyen sesiyle cevap verdi "dizim acıyooo" . Hemen dizlerine baktım derisi soyulmuştu ,kıyamam . Dizine üfledim "tamam hemen pansuman yaparız tamam mı sen ağlama " endişeli harelerimi boncuk gözlerinden ayırmazken arabanın yolcu kapısı açıldı .Biri indi ,aynı anda şoför kapısı da açıldı.
