SİLLAGE

Bölüm 1: "Fotoğraf Karesi"

Başladığınız tarihi buraya yazabilirsiniz...☄

19.05.2021..💭

Hayat.. Beş kelime ama yedi milyar insanın her birinin ayrı ayrı yaşadığı yaşam tarzı. Ne çok yükleniyoruz bu beş harfe öyle değil mi? Yaşadığımız acının da, öfkekinin de, nefretin de, kaybedişin de sorumlusu tutuyoruz onu. Halbuki bilmiyoruz ki tüm yaşadıklarımız tesadüf değil, sorumlusu hayat değil. Daha ilk doğduğumuz andan beri tüm hayatımızı belirleyen şey alnımızda yazılı olan "kaderimiz"

Kaderden kaçamaz bir insan. Ama değiştirebilir. İki tür insan vardır. Ya kaderim diye göz yumup yaşayan, yada kaderini değiştirmek için savaşıp iyi yada kötü sonucuyla yaşayan..

Belki ecelin ne zaman geleceğini değiştirmeyiz. Ne zaman öleceğimizi bilemeyiz. Ama ölüm tarihini kendimiz belirleyebiliriz. Vaktinden önce gitmek isteyen gider. Ancak yaradanın yazdığı kaderden kaçarak da cezasını çeker.

Rüzgâr kısa saçlarını hafif esintisi ile okşuyordu genç kadının. Üzerindeki ince beyaz diz kapaklarının biraz üstündeki elbisenin etekleri rüzgarla uçuşuyordu. Gece tüm karanlığını şehre hapsetmiş,ay aydınlığı ile aydınlatıyordu şehrin bazı köşelerini.

Uçurumun kıyısında dağları arkasına almış şehre bakıyordu genç kadın. Kurumuş dudakları hafif aralandı. Bir kaç adım attı ve tam şehir ile uçurumun uç kısmında durdu. Aşağısı karanlıktı, hemde çok. Korkunçtu fazlasıyla. Ama genç kadın bunları umursamayacak kadar güçlenmişti. Hayattaki en büyük korkusunu yaşamıştı. Tüm korkulara bedeldi onun korkusu. Artık hiç birşeyden korkmuyordu. Ölümden bile..

🔭

-Hadi gel burda da çekilelim.

-Fethi sabahtan beri her yerde çekiliyoruz farkında mısın?

-E ne güzel işte. Sen değil miydin sürekli fotoğraf çekilelim diye başımın etini yiyen?

-Sen fotoğraf çekilmeyi hiç sevmezsin ki. Nereden geldi bir anda bu fotoğraf aşkı?

-Hayatım sen seviyorsun. Hem İstanbul'a hep gelmiyoruz ki anı biriktirelim biraz.

-İyi sen öyle diyorsan.

Gülümsedi iki genç de. Bahar şaşırmıştı. Fethi asla fotojenik bir insan değildi. Genelde Bahar onu zorla çekinmeye ikna ederdi. Bugün farklıydı ama gittikleri her yerde adım başı fotoğraf çekinmek istiyordu.

Fethi'nin bir haftalık tatilinde İstanbul'a gelmişlerdi. Kafa dağıtıyor, eğleniyor,iyice geziyorlardı. Şimdi de Ortaköy sahiline gelmiş bu yoğun kalabalığın içinde kafa dinlemeye çalışıyorlardı. Ama ne fayda? Bu gürültüde imkansızdı.

Güneş yavaş yavaş şehri terk ediyordu. Gün batımının o eşsiz manzarası boğaz köprüsü ve deniz ile birleşince muazzam görünüyordu.