Dive Deep

CHAPTER 22

It was nearing midnight when Cyra arrived at their island. She did her best to talk to the commander and permit her to go home. She even lied of Ashen permitting her to go. Hindi totoong nagpaalam siya sa lalaki at hindi rin totoong sobrang kailangan na siya sa isla. She went home because she can't bear the atmosphere there. Hindi niya mawaglit ang mga binitawang salita ng binata sa kaniyang harap.

"Ma'am, Cyra?!"

Pinagtulungan siya ng kaniyang mga empleyado. Sumuka na naman siya at mayroong humahaplos ng marahan sa kaniyang likod. Basang-basa na ang jacket niya pati na rin ang gayad ng pantulog niya dahil bumaba siya ng bangkang hindi pa man naaayos ihinto.

Nang matapos ang walang humpay na pagsusuka, hinarap niyang muli ang mga sundalo na naghatid sa kaniya. Ang isa roon ay namumukhaan niya pero hindi niya lang maalala kung saan ito nakita.

"Salamat." Ngumiti siya at nang maramdamang matutumba napahawak siya sa katabi. "Fuck."

"Ma'am, lasing po kayo. Bakit-

"Don't state the obvious. Tsk!" pagsusungit niya sa empleyado

"Aalis na kami. Pakihatid nalang siya ng maayos sa kwarto niya." Ani ng isang sundalo

"Sige po, maraming salamat, Sir." Balik na sabi ni Arjon, ang manager doon.

"I want to sleep, forever? Hmm. Haha." She laughed as she was guided inside her cabin.

Hindi nalang umimik ang mga naghatid sa kaniya. Dalawang babae ang umalalay dito habang siya namang manager ay nakatingin lamang sa babae dala ang isang makapal na towel na inalis nito kanina sa gitna ng lamig.

"Manager!" Cyra faced the manager with her face, smiling all over the corner. "Is it okay to sleep forever?" Pumipikit-pikit na ang mata niya sa kalasingan at pagkahilo na rin. Naalog ang tiyan niya kanina sa bangka kaya naman nagsuka siya ng nagsuka pagdaong nito. "I'm nothing." She motioned her hand flat. "I'm nothing. Wala akong kwentang tao-

"Sige na." Utos niya sa dalawang babae na hindi makapasok dahil nakaharang doon ang kanilang boss.

"Wait! I told you not to cut me off! Kapag nagsasalita ako dapat ako lang! Okay?! I'm your boss pero hindi mo rin pinapahalagan ang mga sinasabi ko. Hindi niyo ako pinapahalagahan. Do you know? No one loves me." She pushed her hair back and bit her lips preventing her tears to fall down. Umangat ulit ang tingin ni Cyra sa mga ito bagamat nanlalabo na ang mga mata niya. "My parents left me, they don't care at all. All they know is that, I'm happy as long as I have money. As long as I have friends and I can travel anywhere. They thought it's enough, but they aren't. No one loved me for real. They just want a literal me and my body! Fuck."

"Alalayan niyo na siya sa kwarto at bihisan niyo nalang. Ako na ang kakausap kay Mr. Arevalo."

"Opo."

THE sun strikes high the next day. Cyra woke up nearly twelve in the afternoon. Her head is hurting so bad but she can't comprehend why her chest is going along with it.

"Ghad! I hate myself."

Tamad siyang bumangon sa kama saka nagtungo sa banyo. Nang matitigan ng buo ang sarili doon lamang niya napagtanto ang kaguluhan ng buhay niya. Her hair is so messed up. Gusot na gusot din ang pantulog niya. Dumako naman ang mga mata niya sa nangingitim na pasa sa may baba ng braso niya. Bumalik ang tingin niya sa salamin at napansin naman niya ang kaniyang mata na bahagyang namamaga.