♥Hikayem Olur Musun?♥

❤11❤

(((Multimedia Sahra)))

✖✖✖✖✖✖✖✖✖

Merdivenleri çıkarken daha fazla şirin çocuk görmemek için dua ediyordum.Selin  o kadar tatlıydı ki. Mini etiğiyle kıvırta kıvırta yürüyordu.Ve 42 basamaklı merdiven çıkılır.Evet, basmakları saymıştım.

Etrafı incelemeye başlayacakken bir kız sesi duydum arkadan.

"Ada? Sen misin gerçekten?! Emre inanamıyorum  kavuşmuşsunuz!"

Bir ben bilmiyodum abim olduğunu.Kim görse aynı şeyi söylüyordu.Bu kız beni nereden tanıyordu ki?

Sormak için ağzımı açtığım anda etrafımı sarmalayan kollarla ne yapacağımı şaşırdım.Abim gülmemek için direniyordu.Biraz daha dudağını ısırırsa dişi dudağını delip geçecekti ve etrafa kanlar saçılacaktı.Neyse siz anladınız işte.Gülmemek için dudağını ısırıyordu, olay bu.

Fazla cana yakın olan kız benden ayrılıp abime sarılınca öksürük krizine girdim.

Bu sefer dudağı dişle delme sırası bendeydi.Ama az sonra olacak şeyleri tahmim edip onları ayırma operasyonunu başlattım.

"Öhüm.Ben burdayım hala."

Beni kimse takmadı tabii.Abim kızın yanağını öpünce fıttırdım.

"HÖST!! Noluyo ya? Ayrılın bakiyim!" deyip onları ayırmaya çalıştım.Bu arada ben 'höst' mü demiştim.Bir bu kızın yanında rezil olmadığım kalmıştı.Ama ben onu da başarmıştım.Birden aklıma kötü kötü düşünceler gelmeye başladı ve benim ağzımdan hayatımı karartacak olan cümle çıktı.

"Bu çocukların anne ve babası siz değilsinizdir umarım.Bu yaşta hala olmak bana göre değil yani!?"

İkiside aynı anda ve sinirle bana baktılar.Bir an ağzımdan çıkan o cümleyi tekrar düşündüm.Sonra kendime sövdüm de sövdüm.

"Saçmalama Ada! Yok öyle birşey.Bu çocuklar-"

"Saçmalanmaz taranır!" deyip kahkaha attım.Buna anırmak da diyebiliriz aslında.Aynı zamanda ikisini de hayattan soğutmuştum.Bana 'ciddi misin?' ve 'hayılısı canım yaa' bakışı atan iki insan ve ne olduğunu anlamadan konuşmaları dinleyen iki küçük, şirin ve bücürük çocuğun bakışları altında ezildim.

"Bir daha sana kızmam.Yok yani yapmam böyle birşey.Hayattan soğuttun lan.Yok.Bir daha asla!!"

"Abi abartma.Alışırsın bir süre sonra benim esprilerime.Merak etmeee!"

Sahra bizi, içten olduğunu düşündüğüm gülümsemesiyle izliyordu.Abime sarılan kız Sahra...Abimin sevgilisi Sahra...

Onu böyle hatırlayacaktım.Cidden güzeldi bu kız.Mavi gözleri vardı.Benim de gözlerim mavi bu arada.Saçlarının rengini tam olarak çözememiştim.Benim saçlarım sarıdır.Onun kahverengi ve sarı karışımı bir renkti.O rengin adını bilmiyorum orası ayrı konu.Fiziğine diyecek kelime bulamıyorum.Abim çok şanssız ya,Sahra yüzünden çok dayak yemiş olmalı.

"Daha çok dövdüm.Dövülmedim."

Sanırım son cümleyi sesli olarak düşünmüş olmalıyım.Sahra gülüp abime sarıldı.Aşk kuşlarını hüzünlü bakışlarla süzdüm.

"Ada? Ada?"

"Of ya! Ben Umut'lu hayaller kuruyordum ama!"

Öl Ada.Geber Ada.İşte şimdi bittin Ada!

Ya düşüncelerimin ayarı bozulmuş ben n'apayım ki?!

"Başlarım senin Umut'lu hayallerine gerizekalı.S-"

"Aşkım! Kıza bu kadar karışmamalısın.Ayrıca Umut kim Ada'cığım?"

Ben demiştim bittim diye.Ne söylesem ne söylesem diye düşünürken aklıma birşey geldi.Hiçbir şey söylememek gibi.Nasıl fikir ama?

✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖

Benden ses çıkmayınca Sahra susması ve bu konuyu bir daha açmaması gerektiğini anlayıp cevap vermem için ısrar etmedi.

Abimin telefonu çaldığında annemin aradığını düşündüm.Bingo!

"Efendim?...Yanımda... Kahvaltı yapıyoruz...İyi tamam." gibi cümlelerin ardından telefonu kapattı.Pis yalancı.

Kohvolto yopoyoroz!

"Gidelim artık.Kalk Ada!"  Öküz.

Sahra'yla vedalaşıp arabaya doğru ilerledim.Aşk kuşlarını yalnız bırakmak gerekir diye koşa koşa ayrılmıştım yanlarından.Abimin arkamdan 'boşu boşuna gerizekalı demiyorum' dediğini duymuştum.Ama takan var mı? Hayır.

Benden 15 dakika sonra arabaya bindiğinde burnumdan dumanlar çıkıyordu.Ama azar işitmemek için konuşmadım.Yine uzun, yol yine ,ben yine uyku...

Gözlerimi açtığımda arabadaydım.Araba da evimizin önünde.Abim de evin penceresinden sırıtarak bakıyor.Sonra birşeyler söylüyor kendi kendine.Sonra yanına Mert geliyor.Sonra benim ağzım bir karış açılıyor.Beni arabada bırakmış!

Sırf 55 kiloluk beni taşımamak için soğuk arabada yalnız bırakmıştı beni.Abim.Beni.Zihnimde canlanan türlü türlü oyunların  arasında en iyisi buydu.

Amaaaaan deyip arabadan indim.Anahtarı da yanımda bırakmış salak.Biri beni ve arabayı çalsın diye yapmıştır kesin.Biraz da haklı yani.Benim

benim gibi kardeşim olsa bende aynısını yapardım...

Belki de bu yüzden kardeşim yoktu????

✖✖ ✖ ✖ ✖ ✖ ✖ ✖ ✖ ✖ ✖

Bölümü yazarken aklımdan neler geçiyordu ben de bilmiyorum.Saçma sapan bölümler yazmak ustalık alanımdır bu arada jdskjdsk.
Neyse yazım yanlışları için üzgünüm. Yorum ve votelerinizi bekliyorum :)))