i doing your picture every day.﹕sejeong+byeong gyu ✓

'eight

Byeonggyu Sejeong'u, kendi resimlerinin tablolarının olduğu odaya götürdü.

Oda, baştan aşağı Sejeong ile doluydu.

Sevdiği çiçeklerden, gittikleri sinemaların biletlerine kadar, her şey vardı.

Sejeong odaya girmeden önce, Byeonggyu onu durdurdu.

"Bir sürü anı var burada, başın dönerse bana tutun. İstediğin zaman çıkabiliriz."

Sejeong kafasını sallayıp odaya girdi.

Çiçeklerin kokusuyla, yavaş yavaş başına ağrılar giriyordu.

Odayı dolaşmaları uzun sürdü. Küçük bir oda olmasına rağmen Sejeong her ayrıntıyı incelemek istemişti.

Şimdi koca odada bakmadığı sadece tablolar kalmıştı.

Byeonggyu, bir tanesini eline alıp Sejeong'a verdi.

"İlk çizimim, beni hatırlamadığın gün yapmıştım. İlki olduğu için biraz kötü."

Sejeong dikkatlice inceledi.

"Bu, o kadar güzel ki, güzel dediklerin nasıl çok merak ediyorum."

Tabloyu yerine koyup başka bir tane uzattı Byeonggyu.

"Değişik yollar denemek istemiştim. Zaten bundan başka da renksiz yapmadım."

Sonra susup genç kızın tepkisine baktı.

"Kişiliğin renkli olunca, renksiz yapmak istemedim."

Sejeong gülümsedi.

Şimdiki resim, eski telefondan çizilmemiş, sosyal medya hesabından alınmıştı.

"Evet, düşündüğün gibi telefonda yoktu."

İkisi de güldü.

Sejeong elindekini yerine koyup gözüne en çok çarpan tabloyu aldı.

"En güzelleri bu olabilir, gerçek gibi."

Byeonggyu'nun keyfi yerindeydi. Tablolarını da beğenmişti.

"Eğer seninle olan hatıralarımı biraz da olsa hatırlamasaydım, sapık olduğunu falan düşünürdüm."

İkisi de güldü buna.

Hava kararıp soğuyunca, daha çok anı ve vakit için Sejeong ve Byeonggyu, Byeonggyu'nun evine gittiler.

Sejeong, artık korkmuyordu. Sanki birisi onun ruhsal olarak önünde duruyor ve hiçbir şey olmasına izin vermiyordu.

Sejeong kendini güvende hissediyordu, uzun zaman sonra.