Ablaze |Season 2| (Under Revision)

Chapter 59

FERISH

SINONG POKÉMON na naman 'yung kasama ni Eight?

Tinitigan ko 'yung lalaki na kung maka-ngiti ay parang siya ang may birthday. Tinitigan niya rin ako na parang kinukwestiyon kung sino ako, pero hindi ko siya pinansin dahil hindi naman siya ang ipinunta ko rito.

Matangkad siya. Naka-suot pa siya ng business attire na parang kagagaling lang sa opisina. Maputi at singkit ang mga mata. May hawak siyang wine glass sa kanang kamay at tinitignan din ako mula ulo hanggang paa.

"Happy birthday ulit, babe." I greeted her with a smile even if I am confused to this man's presence beside her.

Nagtatakbo ako patungo sa kan'ya kahit nakasuot ako ng sandals. Ayoko ng heels dahil siguradong madadapa ako. Dinamba ko siya ng yakap at pasimpleng nilayo doon sa lalaking kung makatitig sa kan'ya ay akala niyang kan'ya. I dislike his stares to my Eight because he is looking at her as if she sees Octavia as his', when it is clear that she belongs to no one but me.

"Sino 'yan?" Bulong na tanong ko kay Eight habang yakap pa rin siya sa baywang at halos itago ko na siya sa likuran ko para lang hindi siya matitigan nung lalaki. Naiinis ako.

The man whose presence is not appreciated cleared his throat and spoke, "I am Dione---"

"Hindi kita tinanong." Mariing sagot ko at humarap kay Eight na natawa sa sinagot ko. Hinaplos niya ako sa buhok pataas at ang saya tignan ng kulay berde niyang mga mata kaya napangiti na rin ako. Her happiness is also mine. "Sorry, I'm late. Ang dami kasing tao sa restaurant. Pero may dala---"

"I love you, Ferish."

Nahinto ang sinasabi ko dahil sa sinabi niya, at bukod pa doon ay hindi siya nahiya na yumuko sa akin para magaan na halikan ako sa gilid ng labi. The touch of her lips on my skin felt like an absolute bliss. Nababaliw ako kahit na gan'yan palang ang ginagawa niya.

Day by day... each second of this life that I am living, it is becoming more hard to pretend that I am not affected by her little gestures. It is so hard to pretend that I am not so into her when she is the only person who took my sanity, and if loving her requires insanity, then I must say that I do not have the slightest regret of losing that sanity for her.

I looked up at my Eight and she is staring at me with pure adoration. Hindi niya maalis ang mga tingin sa akin na parang ako lang ang nakikita. Her stares are full of admiration, as if she is enthralled by my whole existence. And, I, on the other hand, was utterly captivated by her fragile soul.

"Love love." I whispered without removing my gaze on her. Sinulyapan ko ulit 'yung lalaki na nakatitig sa amin na parang hindi siya makapaniwala.

He scoffed in irritation. "You are this gorgeous yet you will only have a girlfriend? Damn."

I tilted my head to the side while looking at him. Octavia was about to speak again when I interrupted her. "You are not handsome, yet you are also stupid?" I asked, gazing at him from head to toe with disgust. "Nasa paa ba utak mo? Mas matalino pa si Maxi kaysa sa'yo."

"What? Say that again you little bit---"

Hinatak ko patungo sa likuran ko si Eight at sinalo 'yung kamay nung lalaki na akmang sasampalin ako, pero imbes na pigilan ang pagsampal ay hinatak ko 'yon, pero palapit sa mukha niya. He end up slapping himself. Kung hindi lang ako hawak ni Eight ay mas malakas pa ang ginawa ko. Nakakainis.

"It is my girlfriend's birthday. Should I gouge your eyes out and present it as a gift?" I asked, showing calmness even if the fire is slowly burning me inside. Akmang lalapitan ko pa siya pero nahatak ako ni Eight at niyakap mula sa likod at hinila palayo bago ko pa man siya mabalatan ng buhay.