The Second Charm

Charm 5

note: this part has been edited /again/ as of july 24th of 2021 gomenasorry hehe

THE SECOND CHARM |
Chapter 5

May mall malapit sa school ni Spike at doon kami pumunta. The Jollibee branch there had all the toys. Binili lahat ni Ian yun pero panandalian lang yung naging epekto nun sa mood ni Spike. Soon enough, he was back to sulking.

"Anak, ayaw mo ba sa mga toys mo?" Tanong ko. Laki pa ng ginastos ng tatay mo diyan.

"Diba dapat 1 lang yung binili natin kasi hindi naman ako nanalo?" Ani Spike, even gesturing the number 1 using his index finger, making my heart ache. He's such a soft, innocent boy. Who is feeding him such ridiculous ideas?

"Anak, kahit hindi ka nga sumali sa spelling bee, bibilhin pa rin 'yan ng daddy mo para sayo eh." Sabi ko. "Diba, Ian?"

Come on. Could use some help here.

"Oo naman!" He agreed. "Sino ba ang nagsabi sayo na hindi dapat bilhan ng maraming toys kung hindi top 1, ha? Papaluin ni daddy."

I glared at him. Is violence something we want the kid to learn?! Goodness, Ian.

"Nagjojoke lang si Daddy mo ha. Hindi naman kailangang mamalo." I clarified. "But seriously, baby, sino ang nagsabi sayo ng ganun?"

Lumapit si Spike para bumulong sa tenga ko.

Kinilabutan ako nung narinig ko ang sagot.

"Si Lola. Sabi niya ibibili lang daw ako ng toys kapag top 1 ako."

Hindi ko tuloy alam kung ano ang sasabihin. Nakatingin na rin si Ian sakin, animo'y naghihintay na i-share ko ang sagot ni Spike. May pabulong pa kasing nalalaman.

Napahilot ako sa sentido ko.
Is this why Spike never asked me to buy him toys? Dahil sa sinabi ni Mommy? At kaya panatag siyang magpabili kay Ian dahil wala itong kondisyon na binibigay sa kaniya?

Hindi nga ata uso sa Mommy ko ang boundaries.

"Listen, buddy." Tinapik ni Ian ang balikat ni Spike. "Kung sino man yang nagsabi sayo niyan, wag mong pakinggan. Kahit hindi ka honor student, basta't good boy ka, that's more than enough para ibili ka namin ni Mommy ng mga gusto mo."

Tumango si Spike pero medyo matamlay pa rin. It's the feeling of guilt. I know it. The way he drooped his shoulders in defeat reminded me of myself— the young me who punished herself when she didn't make it to the top of the class.

Kung alam ko lang nun na hindi iyon ang batayan ng halaga ko!

My phone suddenly wailed. Boss ko ang tumatawag kaya sinagot ko. Pinapabalik ako sa opisina dahil may urgent daw na kailangang ayusin. Tatanggi sana ako kasi may issue at hand din ako dito sa anak ko, pero hinihintay daw ako ng board of directors. Patay.

"Ian..." Sambit ko pagkatapos ng tawag.

He leaned in closer. "Ano yun?"

"Pahatid naman si Spike sa school. May urgent lang na kailangan gawin sa opisina. Marunong ka naman mag-commute pabalik dun diba?"

Ian was more than willing to oblige. Bakas sa ngiti niya na tuwang tuwa siyang ipinagkatiwala ko sakaniya si Spike.

I gave Spike a kiss on the head before leaving. Maybe we could settle the issue
later.

Pagbalik ko sa opisina, diretso ako sa conference room. Kinabahan ako dahil may mga myembro ng board of directors at seryoso lahat ang kanilang mga ekspresyon.