call me daddy please ( minheon / joohyuk )

ch.09

+18

«قسمت نهم»

.

.

.

.

.

"ولی اون موقع به من گفتی ددی."مینهیوک بینی شو به شکم جوهان مالید.

"همم؟؟ااه نکن."جوهان بخاطر لمس نوک بینی مینیهوک با بدنش کمی تکون خورد.

مینهیوک سرشو زیر هودی جوهان برده بود و دست هاشو دور جوهان حلقه کرده بود، جوهان فقط دست هاشو روی شونه های اون گذاشته بود تا جلوی مینهیوک رو بگیره و بیشتر از این با زبون و بینیش اذیتش نکنه.

"وقتی پریدی توی بغلم منو ددی صدا زدی... چرا الان ددی صدام نمی کنی؟"

"نمیخوام."جوهان بهش گفت و شونه ی اونو بخاطر اینکه این بار با زبونش بهش حمله کرده بود فشار داد، "اااه نکن..."

"بالاخره یکاری می کنم ددی صدام کنی.."مینهیوک بهش گفت و زبونشو برداشت و یه بوسه روی شکمش گذاشت. جوهان غلغلكش گرفت و خم شد.

"فکر نمی کردم توی همچین موقعیتی ببینمتون."صدای آشنایی باعث شد جوهان با وحشت سر بلند کنه و با دیدن کسی که جلوی در بود مینهیوک رو از زیر هودیش بیرون پرت کرد و با عجله ایستاد.

"اااخ..بیبی..."مینهیوک دستشو روی کمرش گذاشت و روی زانو هاش نشست. "توی مزاحم اینجا چیکار می کنی؟"

کیهیون در رو پشت سرش بست و جلوتر اومد.

گونه های جوهان از خجالت سرخ شده بود اون دست هاشو جلوی هودیش گرفت تا کثیفیش دیده نشه. عرق سرد روی پیشونیش نشسته بود، موقعیت خجالت آوری بود و اون اصلا نمی تونست به کیهیون نگاه کنه.

"من مزاحمم؟!"کیهیون به خودش اشاره کرد و نزدیکشون شد، "هیچ به این فکر کردین که داشتین چه غلطی می کردین؟ سرعکس برداری بودم، هیونگوون باهم تماس گرفت گفت کلی آه و ناله راه انداختین بهشون گفتم کارمندارو زودتر بفرستن برای ناهار و خودش با ونهوو پشت در اصلی بایسته که کسی داخل سالن نشه..فاکین مینهیوک اتاقت شیشه ایه هر صدایی راحت ازش بیرون می ره..می فهمی؟"

"ااه."صورت جوهان سرخ تر از همیشه شد اون یه دستشو جلوی دهنش گرفت و به مینهیوک نگاه کرد.

مینهیوک بالاخره از جاش بلند شد، "خب هیونگوون بیرونشون کرده دیگه مشکلی نیست."

"مشکلی نیست؟" کیهیون با حرص گفت و دست توی جیبش کرد، اون گوشی شو در آورد و یه صوت باز کرد، ناله های نامفهومی پخش شد. اما کاملا معلوم بود اون صداها مال کیه.

"خدای من." جوهان با وحشت نالید و پشتشو به اونا کرد.

"خاموشش کن."مینهیوک با عصبانیت گفت و کیهیون صوت رو قطع کن.