My heartless ex-husband kidnapped me

Chapter 32

NANDITO lang ako sa kwarto tumitingin sa kawalan.

"Bakit ba ako na lang ang palaging nabibiktima." tanong ko sa sarili.

"Psstt.." rinig kung may sumitsit sa baba.

Nagpalinga-linga naman ako pero wala namang tao.

"Psstt.." sitsit ulit.

"K-kung sino ka man magpakita ka nga sakin." Iritado kung sabi.

"Psstt.."

"Hoy sinabing sino ka man mag-" naputol ang sasabihin ko ng may nakita akong lalaking nakatingin sakin sa may puno.

P-parang kilala ko siya base sa hubog ng katawan niya.

"T-trevor." gulat kung sabi.

Kumaway naman sakin si trevor at sinenyasan ako na wag maingay kaya tumango ako at tinakpan ang bibig.

Bumaba naman sa puno si trevor at dahan dahang maglakad papunta dito sa veranda.

At ng nakaakyat na siya tinulangan ko siya para makapasok sa veranda.

"Trevor pano ka nakapunta dito? baka..baka nahuli ka nila at b-baka sasaktan ka nila." Nagpapanic kung sabi.

"Hey it's okay hindi naman nila ako nahuli..and ahmm.." naguguluhan ako ng namula ang pisngi ni trevor.

"Ahhh trevor nilalagnat ka ba?" tanong ko at nilagay ang palad sa noo niya pero di naman mainit si trevor.

"Ahh hindi naman...n-na miss lang kita." sabi ni trevor sabay yuko at kamot sa ulo.

"Ohh I m-miss you too." hindi ko alam kung namumula ba ako ngayon.

Wala ako sa sariling napayakap kay Trevor.
Nanigas naman si trevor sa kinatatayuan niya dahil sa pagyakap sakin.

Umalis na ako sa pagkakayakap sa kanya kasi nakakahiya.

"A-ahmm sorry di ko sinadyang gawin yun." naiilang kung sabi.

"A-ash..hindi ko na to kayang pigilan."

"A-anong hi-" naputol na naman ang sasabihin ko ng bigla na lang akong hinalikan ni trevor.

"Uhhmmm..." daing ko ng ipasok ni trevor ang dila niya napakapit naman ako sa leeg niya lumaban sa pag espadahan ng dila.

"Trevor ohhh." Ungol ko ng bumaba ang paghalik ni trevor sa leeg ko.

"Ash-"

"Sinasabi ko na nga ba."

Napatigil kami ni trevor sa ginawa at gulat na napatingin kay ethan na parang papatay ng tao sa uri ng pagtingin niya kay trevor.

"E-ethan." Utal kung sabi.

"Sa pamamahay ko pa talaga niyo gagawin asawa mo ko ash asawa." May diing sabi ni ethan sa huli niyang sinabi.

"A-asawa kung asawa mo ko bakit moko nagawang saktan ng ganito." Hindi ko natigilang taasan ng boses si Ethan.

Natahimik naman si ethan ng ilang segundo at tumingin sakin ulit.

"Wow ash grabe ka makapagsalita sakin ng ganyan sa lahat-lahat ng ginawa ko sayo yan lang ang isusumbat mo sakin..EH SI TREVOR BA HINDI KA BA NIYA SINAKTAN DIBA PAULIT ULIT KA NA NIYANG SINASAKTAN." natigilan naman ako sa sinabi ni ethan at para akong natauhan dahil sa mga sinabi ni ethan.

Pumikit ako ng mariin at naalala ko ang mga ginawa sakin ni trevor kaya diko napigilang humagulhol parang pinipiga ang puso ko sa sakit dahil sa ala alang bumalik ng nakaraan.

"Ash w-wag kang maniwala sa kanya please as-"

"LEAVE ." Hindi ko napigilang sumigaw.

"But anasta-"

"I SAID LEAVE." iyak kung sigaw.

"You heard that trevor my wife said leave and don't comeback here."

"Ahhhh!!" Napasigaw ako ng suntukin ni trevor si ethan kaya natumba si ethan.

"HOW DARE YOU TO CALL HER YOUR WIFE..AT HINDI MO YAN ASAWA KASI ASAWA KO YAN." napaigtad ako sa lakas ng sigaw ni trevor.

Ngayon ko lang siya nakitang ganito ka galit.

"Trevor tama na." Sabi ko at lumapit sa kanila para awatin.Pero hindi parin nag paawat si trevor at patuloy parin sa pagsuntok kay ethan.

"I SAID ENOUGH." malakas kung sabi.

Napatigil naman si trevor sa pagsuntok at parang natauhan kaya dali-dali siyang tumayo.

"Ano ba kayong dalawa para kayong mga bata grow up." sarkisto kung sabi.

"Ash hindi mo ba natatandaan na siya.." tinuro ni trevor si ethan. "Siya ang dahilan kung bakit tayo nawalan ng ama at ina."

Natauhan naman ako sa sinabi ni trevor kaya tumingin ako na may galit kay ethan.

"Ethan b-bakit mo ba ginawa yun." Naiiyak kung sabi.

"Ha.ha gusto niyo talagang malaman malaman ang lahat."

"O-oo"

"Kasalan ng mga magulang niyo kung bakit nawala ang kapatid ko." nagulat ako ng umiyak si ethan.

"A-ano bang kasalan ni papa." tanong ko.

"Tss..so wala talaga kayong alam mabuti na lang talaga namatay yung gagong yun."

"Ethan." Galit Kung sabi at kumuyom ang mga kamao.

"Kung hindi lang naglasing yang ama mo sana naligtas niya ang kapatid ko. At yung walang kwenta mong ina trevor..wala siyang puso nasa harap siya ng dukutin ang kapatid ko PERO ANONG GINAWA NIYA NANOOD LANG SIYA WALA MAN LANG SIYANG GINAWA...HINDI NIYA RING NAGAWA KAHIT TUMAWAG LANG NG PULIS." umiiyak na si trevor.

Naawa na ako kay ethan hindi ko alam na may pinagdadaanan pa lang ganon si ethan.

Lalapit sana ako kay ethan ng naglabas siya ng baril.

"E-ethan." nanlaki ang mata Kung tumingin sa kanya.

"Ikaw." Tinuro niya ako. "Pinagkakatiwalaan kita pero anong ginawa mo trinaydor mo lang ako."

"At ikaw naman trevor tinuring kitang kaibigan pero inagaw mo lang sakin lahat lahat."

Napaatras ako sa takot ng itinutok sakin ni ethan ang baril.

"Ethan please pag-usapan natin to." sabi ni trevor.

"Pag-usapan ngayon mo lang sinabi niyan kaya huli kana wala dapat tayong pag-usapan."

"Wag mong idamay si anastashia please." pakikiusap ni trevor kay ethan.

"Wala kang pake kung idadamay ko ang mahal mong asawa." sabi ni ethan at idiniin ang pagtotok ng baril sa sentido ko.

"Please ethan wag mong idamay ang buntis."

Gulat na napatingin sakin si ethan.

"Y-your pregnant." Tanong sakin ni ethan.

"Y-yes." Nanginginig kung sabi.

"Mas lalo niyo lang dinagdagan ang galit ko kaya pasensyahan na." Narinig kung huminga ng malalim si trevor at tinutok sakin ulit ang baril.

"Ethan please nagmamakaawa ako sayo ako na lang ang saktan mo wag ang asawa ko." Pakiusap ni trevor.

Parang wala na mang narinig si ethan.

Pumikit na lang ako at nagdasal.

Lord wag niyo pong p-pababayaan ang nga anak ko please po pati narin si mama-

Naputol ang pagdasal ko ng may narinig akong kasa ng baril.

Nanginginig akong yumuko.

"ASH." dinig kung sigaw ni trevor kasabay ng pagputok ng baril.

Hanggang sa nawalan ako ng malay.