Bakit Kaya? (On-going)

CHAPTER 46

THE START!

ARE YOU READY GUYS?

Charottt!😂

PLEASE READDD!!!!!!!!!!!

(A/N: GUYS! NAG-EEDIT NA PO AKO NG PARTS. SO KUNG MERON PONG PART NA NAGUGULUHAN KAYO, FREE TO BACK IT AGAIN!😉 MEDYO NAIBA RIN SYA KASI BINURA KO YUNG "JEJE" PARTS. PERO MAS MAGANDA NA PO SYA NGAYON (FOR ME) MAS AYOS NA PO ANG SPELLING, GRAMMAR, EVEN SOME TYPO'S. SO... AGAIN!!! IF MERONG PARTS SA PREVIOUS ANG HINDI NYO MAINTINDIHAN... FREE TO READ IT AGAIN! That's all thanks if you read!)

[MARTINA]

First time kong mag ka-boyfriend kaya nangangapa pa 'ko sa sweet gestures na ginagawa sa'kin ni Fighter. Pero ganuon man, inaamin ko naman sa sarili ko kung gaano ako ka-anti sugar na tao.

Hindi ako tulad ng ibang girlfriend na, sweet, at clingy. Hindi ako tulad ng iba na, gagawa ng love letters para sa'yo, magpapabebe sa boyfriend. Hindi ako 'yon, nananakit pa nga 'ko. But I know i love him. Mahal ko si Fighter.

He changed me. Everything about me changes because of him. He's the type of guy na, iyakin pa sa'kin, pero ipaglalaban ako. Poprotektahan ako.

I was lucky for having him in my life, i didn't expect na, magmamahal ako nang ganito. Buong buhay ko kasi e, umikot ang mundo ko sa dalawang lalaki sa buhay ko. I've been cold with everyone before. Even in my Dad, i been his headache for a long time.

Yes I had a crush with somebody before but it's just that 'puppy love' they called. I never felt anything else about that person, i just admire him. He's handsome, smart, and nice.

"Please na love." Pamimilit ni Fighter habang nagpapa-cute sa tabi ko. Umerap ako at pilit ipinokus ang sarili ko sa librong hawak ko. "Love. Uy, love."

"A.Yo.Ko." mariing sabi ko. Paano? Papakilala daw ako sa Ate n'ya. Lintek na 'to, abot abot nga ang kaba ko. Gosh, ipapakilala ako sa Ate n'ya!

Nag pout s'ya, "please! Gusto ka daw makilala ni Faith e!" Tsk. Walang galang. Talagang Faith lang 'no?

Hinarap ko s'ya, at ibinaba ang librong hawak ko. "Ilang beses ko bang sasabihin na ayoko, para tumigil ka, ha?..."

"Eh bakit ba, kasi ayaw mo? 'Di ka naman kakaini ng kapatid ko e."

"Sasampalin kita, 'yang bibig mo, bubusalan ko." Banta ko kaya itinikom n'ya ang bibig. "Ayoko nga kasi, nahihiya ako sa Ate mo."

"Huh? Bakit ka mahihiya? Eh ako ba nahiya ng sabihin ko sa lola natin na tayo na!" Aniya. Napabuntong hininga ako nang maalala ang araw na 'yon.

Ang hayup kasi walang hiyang sinabi kay Lola na kami na, hayup walang preno ang bibig. Sa inis ko, kahit naulan sa labas nuong isang araw 'di ko s'ya pinapasok. Bahala nang nabasa s'ya. Puro kalokohan e.

Pero ang ipinagtataka ko e, 'yung reaksyon ni Lola. She seems not agree with it. Hindi man lang s'ya ngumiti at nagsalita. Basta lang s'ya tumitig sa'min at pumasok sa kwarto.

Isa 'yon sa rason bakit hindi ako nagsasabi at, humahanap ako nang timing para sabihin sakanya. She's acting weird this fast days. Pero dahil nga tarantado 'tong si Fighter, sinabi agad.

Mukang hindi maganda sakanya ang balitang 'yon. Ramdam ko ang pagtutol n'ya. Pero mukang si Fighter hindi naman nahalata 'yon dahil sa sobrang lapad ng ngiti n'ya.

But the big question about this is, what is Lola's problem?

I know. I feel. She's up to something! Pero hindi n'ya sinasabi! I need to find out what's Lola's hidding.