بِسْــــــــــــــــــــــمِ اﷲِارَّحْمَنِ ارَّحِيم
Onlar sonbahar gibiydiler...
Hüzünlü, yapraklarını dökmüş ve darmadağın...
"Ya helalim olur ya da imtihanım olur dedim.
İmtihanım oldu, her an her saniye.
Üzüldüm, sinirlendim, ağladım ve sonunda...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Selamünaleyküm🌿, Umarım iyisinizdir ve rahatsınızdır sevgili okurlarım.
Bugün 02.03.2021, SON BAHAR altıncı yılını doldurdu.
Bu kadar uzun süre, bu kadar uzun satırlar arasında benimle birlikte yolculuk yapan, ilk bölümden bu bölüme kadar okumaya ve merakla yeni bölümleri beklemeye devam eden siz değerli okurlarım, benim için ne kadar kıymetli olduğunuzu anlatamam.
Her bölüm yayımladığımda yine aynı heyecanı hissediyorum ve tepkileri aynı hevesle bekliyorum. Şimdi bir fark var ki artık daha da büyüdüm, daha da olgunlaştım, bunun SON BAHAR için de geçerli olduğu kanaatindeyim. Geriye baktığımda ne ben aynı benim, ne de SON BAHAR. Çok değiştik.
Yine haklı olarak bugün için bölüm bekliyor olabilirsiniz, maalesef bölüm yok hatta bu uzayıp giden bölüm aralıklarıyla okurlarımın bir kısmını kaybettiğimin de farkındayım ama bugün de yazarınızı dinleyin olur mu?
Yıldönümlerini, bu özel günleri kutlamadan ve sizinle paylaşmadan geçemiyorum. Çünkü SON BAHAR hakkında konuşabileceğim yalnızca siz okurlarım varsınız.
Geçmişe baktığımda bu kitap için hep "İyi ki." diyorum. Çünkü gerek yazma konusunda, gerek insan ilişkilerimde, gerekse derslerde, nereden tutarsanız tutun SON BAHAR hep iyi ki oldu benim için. Bu süre zarfında umuyorum ki sizin de içinizde bir yerlerde duruyordur, bir katkısı olmuştur, bir sevinç, bir hüzün, bir ders vermiştir belki de. En azından bir hissinize yoldaşlık ettiyse, bir cümlede de olsun kendinizi bulduysanız, ne mutlu bana.
Zihnimden geçenleri başka insanlarla paylaşmanın hazzı inanın ki çok başka ve terapi gibi. Özellikle yalnız ve çok kendi halinde biri olan benim için bu büyük bir nimet. Demem o ki siz kelimelerimi okurken benim içim rahatlıyor, "Bir insan bana dair, bana ait bir şeyler biliyor ve okuyor." düşüncesiyle biraz olsun huzur buluyorum.
Daha ne kadar sürer bilmiyorum, yolun sonunda yanımda kaç okur kalır, onu da bilmiyorum ama 2 Mart 2015 tarihinden bu yana heybeme epey insan, tecrübe ve cümle ekledim. İşin bir diğer tarafı ise, yolun başında yanımda olan insanlardan şu an hiçbiri hayatımda yok. Kitabımı okuyan ve benimle konuşacak bir arkadaşım vs. yok. Sadece ben ve siz okurlar varız. Bu da bize yeter inşallah. Gerçi siz de çok konuşmuyorsunuz ama neyse :)
Teşekkür ederim. Her bir okur için, her bir beğeni ve yorum için, satırlarıma tanıklık ettiğiniz için. Bilmediğim şehirlerde ve ülkelerde, bilmediğim isimlerinizle bu kitapta yolculuk ettiğiniz için. Hislerime paydaşlık ettiğiniz için. Güzel dilekleriniz ve dualarınız için. Mantıklı ve samimi ve iyi niyeti eleştiriler için.
Buraya da Bahar'a, Ensar'a, Ali'ye, Derya'ya dair ya da bana bir şeyler yazmak ve paylaşmak istersiniz belki.
Gelecek bölümlerde görüşmek duasıyla sevgili okur.
Kendinize iyi bakın, bir de evde kalın olur mu :)
Allah'a emanet olun. Sağlıcakla kalın. Dua ile buluşalım.
