TEEN SERIES 1: LTWHTM (COMPLETED)

Kabanata 4

Ni-ready ko na ang sarili ko sa mga sasabihin ni mom ngayon. I know kuya is already in his class, thus somehow i felt grace. I’m not yet ready to face mom, since last night i can’t forget how she slapped me. Pero hindi ko rin naman siya masisi, alam kong sumubra rin ako sa sinabi ko kagabi.

She’s in the sofa. She’s busy talking with her i-pad, i guess it’s dad. Hindi ko siya matingnan sa mga mata, dahil pakiramdam ko maiiyak na naman ako. Ngayon niya lang ako napagbuhatan ng kamay, kaya nasaktan ako sa ginawa niya.

"She’s here." Umangat ang tingin niya sa akin.

Hindi alam ni dad ang lahat ng nangyari kagabi, kaya siguro hindi niya nabanggit kanina na pinagbuhatan ako ng kamay ni mom.

Hindi ko kayang ganito kami ni mom, ayokong umalis na hindi kami okay. Kahit sobrang sakit nito sa pakiramdam ko, still i want to say sorry to her.

Umupo ako sa tabi niya. "Mom, i’m sorry last night." niyakap niya ako.

Pumatak ang luha ko. Alam kong hindi niya rin naman sinasadya ang nangyari kagabi, naiintindihan ko siya.

"I’m sorry anak. Mommy got carried out of her anger, that was why i hurt you. But should didn’t i did that." Namuo ang luha niya sa mga mata.

"I know mom, i understand you. I’m sorry, because i was so stubborn. Dapat nakinig ako sainyo ni kuya."

"Tandaan mo na mahal na mahal ka ni mom. I only want you to have a good future, i love you anak."

"I love you too, mom." Niyakap ko siya ng mahigpit.

"Can i have hug too?" Bigla akong napalingon. It’s kuya. "Sorry, kuya is just stupid last night." He hugged me.

Nagulat ako dahil pumasok si Inno. Nakasuot siya ng school uniform. Ang ngiti sa labi ko ay nawala. Siya ang may puno’t dulo ng lahat ng ito. Kung bakit ako naexpelled at pinagalitan! Bakit siya nandito? Para makita niya kung paano ako masaktan? May gana pa siyang magpakita sa akin.

"Inno, wala na ba kayong pasok?" Mom asked him.

"Wala na tita." He uttered.

"Remus ihatid mo si Leondale, sa airport — keep safe anak." Mom kissed my cheek.

"I’m going with dad. Uuwi rin ako kapag tapos na ang one week." Nilingon ko si Inno na nakatingin sa akin ngayon. Inirapan ko siya.

"Kuya Remus puwede ba akong sumama sa paghatid kay Ale?" No. No. No. Hindi puwede.

"Huwag na." Agap ko. Bigat-bigat kalang sa kotse.

"Huwag na Inno." Ito na yata ang sinabi ni kuya ngayon araw na ikinatuwa ko.

Tinitigan ko si Inno na hindi maintindihan ang reaction sa mukha niya. Napahiya ka ano! Buti nga.

This is it pansit! Isang linggong walang Inno. Ang saya. Hinatid agad ako ni kuya sa airport para maaga akong makarating ng Davao. At maaga naman akong nakarating sa condo ni dad. Pagkarating ko sa condo niya, wala siya dahil ay may trabaho, tanging driver niya ang sumundo sa akin.

Nagpaalam ako sa kanya na pupunta ako ngayon kina tita Katherine, naroon ang pinsan kong si Duncan and Zuzzane na kaedad ko rin. Ayaw ko rin na magmukmok sa condo ni dad. Nagpahatid ako sa driver ni dad. Ilang minuto rin akong nakarating kina tita.

"Dili ko nakahibawo na munganhi ka, ‘cause i was talking to your mom and she didn’t tell me about it." It’s tita.

"I didn’t plan this tita. Basta lang gusto ko makita si dad, miss na nako siya kaayo bisan usa palang ka buwan na dili ko siya nakita."

Ayaw kong sabihin sa kanya ang totoo na naexpelled ako ng one week sa school, kaya narito ako. Our families known as a purple in knowledge, ayaw kong ako maging dahilan na pagkasirang ‘yon.

Wala si Duncan and Zuzzane, dahil ay may camping trip sila. Ilang oras palang akong narito, pero nababagot na ako. Magmumokmok ako rito sa Davao na wala man lang ginagawa. Nabagot din ako sa pinaguusapan namin ni tita kaya umuwi nalang ako. Ayoko rin lumabas dahil ay gabi na, at bukod pa roon wala akong kasama.

"You’re so fvcking — i didn’t expect this Ale, at nagawa mo pang mag-enjoy after ma maexpelled ka."

Halos hindi makapaniwala sa akin si Hunter na naexpelled ako. Natatawa ako sa kanya, mukhang hindi rin siya naexpelled noon. Malala pa nga ang sa kanya dahil one month siyang naexpelled. Ikaw ba naman ang itago ang lahat ng project ng classmates niya para pare-pareho silang walang maipasa.

"You’re talking like you didn’t felt what’s feeling to be expelled." I chuckled.

"Yeah, because i was stupid that time. By the way, hiningi sa akin ni Inno ang number mo."

"Why the hell you gave it to him?!" Tumaas ang boses ko.

Kahit kailan hindi ko binigay kay Inno ang number ko, kasi ayoko nga siyang makausap o makita man lang. Kung nagkasama man kami o nag-usap, pilitan lang iyon. Sino ba naman matutuwa na lagi kang inisin o bwisitin, siguro naman lahat maiinis din.

"Kahit kailan hindi ko binigay ang number ko sa kanya Hunter. Hindi na kita makakapagtiwalaan sa susunod."

"Okay. Sorry. Hindi ko naman alam. Magpalit ka nalang ng number."

"Hindi puwede, nakakausap ko si Alfred sa number na ‘to," at tsaka hindi naman siguro ako itetext ni Inno or tatawagan para inisin lang.

Gusto kong umuwi bukas pero ayoko rin, dahil makikita ko ang pagmumukha ni Inno. Siguro ay magliliwaliw nalang ako bukas sa puwedeng puntahan dito, it’s a big city i’m sure hindi ako mababagot bukas. Lumabas ako sa kwarto dahil sa may ingay akong narinig sa labas. Siguro ay kararating lang ni dad.

"Give me tomorrow all the documents. No—i told you already that it’s saturday will be transpire." Lumingon sa akin si dad.

Kaya minsan nalang siyang umuuwi sa Maynila, dahil sa dami ng trabaho niya rito. He doesn’t want us to live here, since narito rin naman ang lahat ng angkan ng Sanchez. I don’t know why his reason kung bakit ayaw niya kaming tumira rito. Pero hindi na iyon big-deal dahil maganda naman ang pamumuhay namin sa Maynila.

Maaga akong nakatulog after ng mag-dinner kami ni dad. I know he is a busy man, kaya pagkatapos naming kumain, dumeritso na ako sa kwarto. May natanggap akong message galing sa unknown number, hindi ko alam kung kanino galing iyon, pero noong nabasa ko ang mensahe niya alam ko na agad kung sino ‘yon.

It was Inno the ungas na kapre.