Grayson Isaac Montero Series #3

Chapter 46

Venace POV

Naalimpungatan ako sa hagud sa mukha dahilan para mapabalikwas ako ng bangon at takot na umatras pero bigla akong nanlambit ng makita ang mukha ng anak na may pasa sa pisngi.

"Baby," hinang tawag ko at dahan-dahan na lumapit sa kanya

"Mommy" isang bigkas palang nito ay pumulahaw na ito ng iyak na para bang hindi na Niya ako makikita.

Binuhat ko ito at niyakap ng mahigpit, habang hinahagud ang likuran upang mapakalma ito.

"Shh, mommy is here, sorry baby kung natagalan si mommy, but daddy is on his way to save us okay" pinagdaop ko ang palad sa kabilaang pisngi nito at tinitigan sa mata

"Daddy liam told me that he will kill my dad" takot na saad nito, biglang uminit ang noo ko sa nadinig.

"Not gonna happened baby, daddy will save us and will escaped here safe okay, just stay with mommy" ani ko, tumango ito at niyakap ako, napapikit ako habang nakayakap sa anak at dinadamdam Ang init ng katawan niya

Iminulat ko ang mata at nilibot ang paningin sa buong solid, no window, i dont hear any sound outside and i guess were in the basement. Napalingun ako sa pinto, iniwan ko muna sa kama ang anak at lumapit sa pinto i try to opened it but the door is locked. Hudas ka talaga liam, hudas ka! kumuyum ang kamao ko at naglakad pabalik sa kama.

Kumandong ang anak sa akin ng maka-upo ako at sinandal ang ulo sa dibdib ko, i comb her hair until she fall asleep, inayos ko ang pagkakahiga sa kama when the door opened at pumasok ang dalawang tauhan nito na may bitbit na pagkain.

"Where is he?" i asked them, deretso silang pumasok at nilapag ang tray sabay alis without answering my questions.

Inis akong napa-upo sa kama at nabaling ang atensyon sa pagkain nilang bitbit, naghanap ako ng matulis na bagay but hindi man nila na isama ang kubyertos sa pagkain.

Hindi ko ginalaw ni isa man sa pagkain na dinala, nag-iintay lamang ako sa pagdating nila, i'm now okay knowing that my daughter is fine even in the scars in her right cheeks as long as she didnt hurt that much.

After several hours, biglang bumukas ang pinto and liam walk in with a voctory smile plaster on his face.

"I thought you ate already" ani nito sabay baling sa pagkain, lumayo ako ng kaubti at tumabi sa anak na nakahiga sa kama. Hindi ko siya sinagot at umiwas na lamang sa titig niya sa akin. I heard his laugh habang papa-upo sa pang isahang sofa

"Do you think i can Poison you irene, nah i would rather see you lack in the jail rather than in the coffin" nanliit ang mata ko sa sinabi niya

"Don't be so confident about that liam, malay natin di kana sikatan ng araw" biglang nagbago ang emotion sa mukha niya at mabilisang napalapit sa akin at hinila anh braso ko ng mahigpit.

"What a mouth, sinong pinagmamalaki mo ang kapatid ko na mas criminal at demonyo pa sa akin!" Galit na saad nito, i push him using my strength

"wag mo siyang itulad sayu," galit na saad ko, umiiling ito habang nakaduro sa akin ang daliri niya.

"Hindi mo pa siya nakikitang pumatay? hindi mo pa siya nakita kung paano niya putulan ng ulo ang mga taong gustonf mabalis sayu, mamahalin mo pa kaya ang kapatid ko kapag nalaman mo ang nakaraan Niya at buhay na meron siya irene?" Natamimi ako sa pinagsasabi niya, pinantayan ko ang titig niya at umiling

"I can accept him, atleast marunong siyang magsisi sa lahat ng ginawa niya, he has reason kung bakit niya nagawa ang bagay na yun, not like you, dealing drugs, just to have money and power in the society your in, pumapatay ng taong walang kalaban-laban para lang ma protektahan ang pangalan mo" Galit na saad ko,