I Got Pregnant By Unknown (Duavis Series #1)

Chapter 56

Chapter 56

I open my eyes. Akala ko ba Wala na ako? Bat ganito ramdam ko ang sakit sa puso.

"Mommy are you okay?" Zymon asked

Tumango ako. Wala akong lakas para harapin lahat ng nangyare tanging Ang kambal nalang Ang dahilan bat kailangan ko pa mabuhay at para Kay Karl.

"Nasan sila mama at Papa?" I asked

"Kay ninang po mommy" pilit akong ngumiti.

"Mommy eat kana po hindi ka pa kumakain" inabot ko binigay ni Zyrine pagkain.

"Kain ka po mommy para magkalakas ka nandito pa po kami ni Zyrine para sayo" ngumiti ako sa mga anak ko.

"No matter what happen mommy remember Mahal ka namin kaya Don't sad, Hindi magugustuhan ni daddy ang malungkot ka"Zyrine said.

Ang swerte ko sa kanila.
Iminom ako ng tubig. Wala akong gana kumain.

"Payakap nga si mommy"pinahid ko Ang luha bago mayakap sila.

"Mommy we're hurt too para sayo at kay daddy" zymon said.

"Mom promise Hindi kami mawawala ni Zymon sayo"Zyrine said.

"Promise yan ah?" Pinahid ko luha na pumatak sa mata nila.

"Promise po mommy" they both said.

Naaawa ako sa mga anak ko ganito palang edad nila nakikita na akong ganito lalo na ang ama nila.

"Yakapan ba yan? Ang sweet naman" tumawa ako sa sinabi ni papa.

"Pa si Karl po ka musta?" I asked.

"Naka discharge na siya sa room niya" ayos na siya diba? Sana lang.

"Mommy puntahan na natin" bumangon ako para makatayo.

"Tara" I said.

Sana ayos lang siya sana.
Hindi ko Kaya na mawala sya.

Pagkapasok namin sa room tumambad ang katawan ni Karl.

Maraming nakakabit sa kanya Hindi ko Alam.

"Mom ka musta po si Karl?" Hinawakan ni zymon at zyrine ang kamay ng ama.

"Daddy we're here na po" zymon said.

"Hindi na kami mawawala daddy" Zyrine said.

"Sa labas tayo mag usap Zein" sumunod ako Kay mommy sa labas ng room tsaka umupo sa tabi niya.

"Zein?" Nabigla ako sa pag iyak niya.

"Mommy bakit po? Ayos Naman si Karl ah" I said

"Zein comatose si Karl"she said

"Zein comatose si Karl"

"Zein comatose si Karl"

"Zein comatose si Karl"

Ilang ulit iyon sa isip ko kasabay ang pag bagsak ng luha ko.

"Mommy bakit? Bakit?" Pagwawala ako habang umiiyak. Pilit akong niyakap ni mommy kariane.

"Nag desisyon ang doctor na bigyan na muna siya ng life support para mabuhay, Nag desisyon sila na bigyan na muna ng ganon si Karl hanggang maghilum ang apat na sugat na halos ikamatay niya sa OR"ang hirap hirap.

"Mas ikakabuti ito ni Karl dahil sa natanggap niyang sugat malala ang lagay niya at nag collapse siya kanina mabuti naka survive siya, Zein ang sakit sakit anak ko yon! Muntik ng mawala! Muntik na zein! Ayoko na maulit ang dati, ayoko na maulit yong pagkawala niya samin" she cried my shoulder hinayaan ko kasi pati ako umiyak na.

"Pumayag ako sa life support ni Karl dahil ayoko siyang mawala sakin ng mahabang panahon! Hindi ko kakayanin sila lang ni Ash ang kayamanan ko, zein huwag mo akong sisihin please baka nahihirapan kang Makita ng ganon at ipatanggal mo ang life support ng anak ko zein huwag Mahal ko si Karl"Humiwalay ako sa pagkakayakap.

"Mommy Hindi Kita sinisisi proud ako kasi pinili mo ang tama" pinahid ko luha sa mata niya.

"Zein he's already dead on arrival, pero milagrong bumalik ang heartbeat niya Kaya ang doctor nagsabi para mabuhay siya o may pagkakataon na gumising pa siya kailangan niya ng life support nakabatay ang buhay ni Karl Doon" pilit akong ngumiti kahit masakit.

"Shhh enough na mommy, Tama na " kita ko sa kanya ang pilit na pag ngiti.

"Tara nag aantay satin si karl sa loob" kahit Alam Kong Hindi ko naman talaga makikitang nakatayo si Karl.

Pagpasok namin nandon ang kambal.
Napakahirap ng pagsubok na dumating samin ngayon.

Hindi ko pa nadalaw si Raine at Ash. Mas kailangan ako ni karl.

Kahit masakit makitang nakaratay siya sa higaaan nakakaya ko pa din.

Ang bigat sa puso, pero kailangan Kong kayanin.

____

A/N: umiiyak na din ako😭
Damay damay na nga😳