Evet hala kızgındım ama deli gibi de merak ediyordum.
Diana: tek sorun çocuk mu Draco ?
Yanıma gelip ellerimi tuttu şu an buna o kadar ihtiyacım vardı ki her dokunuşu özlemimi gideriyordu. Sadece gözlerimiz konuşuyordu çünkü başka türlü ikimiz de tüm özlemi ortaya dökebilirdik.
Draco: yalvarırım bir kere dinle..
Tepki göstermeden kalktığım banka geri oturdum sonra yanıma gelip anlatmaya başladı.
Draco: sen komaya girdiğinde berbat haldeydim her gün başında ağlıyordum seni öyle görmek ömrümden 20 yıl gitmesine bedeldi benim için. Sürekli kendimi suçluyordum, seni koruyamamış olamak canımı yakıyordu. Yine bir gün Astronomi kulesinde içerken babam olacak şerefsiz geldi. Seni kurtaracağını ama karşılığında Astoria ile 3 yıl nişanlı kalmam gerektiğini söyledi önce çok tereddüt ettim ama benim yüzümden ölmeni istemiyordum o yüzden kabul etmek zorunda kaldım. Her mektubunu okudum hatta cevap bile yazdım ama gönderemedim, sana bunu açıklayamazdım izin vermediler. Sana gizli yollardan mektup yollamaya çalıştığım için öz babam tarafından işkence gördüm... her neyse bu böyle üç yıl sürdü tam sona yaklaşmışken Astoria hamile olduğunu söyledi benden olmadığını biliyordum çünkü elini bile tutmamıştım. Konuşmamız için bir kafeye çağırdığımda çocuğunun babasının Lenora'nın nişanlısı olduğunu öğrendim. Anlaşmamız çocuk doğana kadar susmamdı. Bi sabah doğum yaptığında bitirmek istediğimi söyledim ama sinir krizi geçirdi ve bayıldı o sırada çocuğa ben baktım, çok masumdu Diana hiçbir şeyden haberi yok...
Cebinden bir kağır çıkardı ve elime tutuşturdu mektuba yapıştırdığım fotoğrafımdı.
Draco: sensizlikte tutunduğum tek şey buydu, gülümsemen
Fotoğrafa baktığımda yüzümdeki sırıtışa engel olamadım. Kafamı tekrar Draco'ya çevirdiğimde dolu gözleriyle beni izliyordu. Derin bir iç çekip tek elimle yanağını okşadım. Beklediğim gibi dudaklarıma yapışmıştı ama karşılık vermedim.
Geri çekildiğinde mavilerinden her şey anlaşılıyordu ; Pişmanlığı, kırgınlığı, özlemi... duygularını çok net görebiliylordum aynı zamanda benden bir tepki beklediğini de
Diana: ben seni unuttum Draco benim için yoldan geçen birinden farkın yok
Ama tekrar güvenecek kadar aptal da değildim.
Draco: yapma böyle lütfen biz hala birbirimizi seviyoruz buna eminim Diana: gerçek ailemin cinayete kurban gittiğini öğrendim sana hiç olmadığım kadar ihtiyacım vardı ama sen yoktun, 3 sene boyunca okuldaki herkes bana kullanılan bir sürtük gözüyle bakarken de sen yoktun veya sigaraya eşliğinde Astronomi kulesinde senin için ağlarken defalarca ölmeyi düşündüğümde de sen yoktun. Seni tanıyorum Draco istersen yapardın ama karşıma çıkacak cesareti bulamadın, o yüzden bana kendini acındırmaya çalışma ben bunlara tokum.
Haklıydım bunu kendisi de en az benim kadar iyi biliyordu.
Draco: beni asla affetmeyeceksin dimi ? Diana: seni affetmem için bir sebep yok Draco çünkü ben senden vazgeçeli baya bir oluyor.
Tüm çaresizliği ile hıçkıra hıçkıra ağlıyordu sevdiğim adamın gözlerimin önünde ağlaması benim için travma sebebi olabilirdi ama bitmiş bir insanın sönmüş duygularında artık bir etkisi yoktu.
Draco: dayanamıyorum Diana lütfen, artık yapamıyorum. Emin ol beni burda öldürmen kendinden mahrum bırakmandan daha iyidir.
Diana: beni anlayabilmen çok hoş Draco
Draco: KALBİMİN HALA SENİN İÇİN ATTIĞINI GÖRMÜYOR MUSUN ?!
Diana: NE OLURSA OLSUN BENİ BIRAKMAYACAĞINI SÖYLEMİŞTİN AMA GİTTİN DRACO SEN GİTTİN !
Draco: SENİN İÇİNDİ !?
Diana: BAŞKA BİR YOLUNU BULABİLİRDİN APTAL ! GEREKEN SADECE ZAMANDI !?
Draco: SENİN ÖLÜMÜNÜ İZLEMEK DAHA MI KOLAYDI SANIYORSUN ?!
Diana: boşversene... bitmiş gitmiş bir şey, artık ikimizin de ayrı hayatları var
Draco: SENSİZ BİR HAYAT İSTEMİYORUM !
Diana: umrumda değil Draco: benim tanıdığım Diana bu kadar acımasız değildi ! Diana: öldü o Draco, ellerinle gömdün sen onu hatırladın mı ? Her şeyin sorumlusu sensin ! Draco: ... Diana: bak sen bana yarardan çok zarar veriyorsun tamam mı ? Ben seninle 2 gün mutlu 10 gün mutsuzum. Biz birbirimize uymadık Draco, lütfen artık beden uzak dur çünkü ben bunları kaldıramıyorum.
Arkamı dönüp parktan çıktım ve eve gidip duşa girdim. Sanki ferahlamış gibi hissediyordum, sanırım tek ihtiyacım olan yüzleşmeydi. Belli belirsiz duygular içerisindeydim ondan vazgeçmiş olmam hala deli gibi aşık olduğum gerçeğini değiştirmiyor maalesef.
Kafamdaki düşünceleri bir kenara bırakıp saçımı kuruttum sonra da pijamalarımı giyip kendimi yatağa attım. Yapmam gereken son bir şey vardı.
Diana :Erkeğine sahip çık Greengrass :D
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İşte bu kadar, herkes beni bu hale getirmenin bedelini ödeyecek.
