Πέντε νύχτες μακριά σου.
Σε έχασα ξανά;
Αίσθηση γνώριμη.
Σε ψάχνω σε κάθε καθρέπτη.
Σε κάθε κίνηση.
Τίποτα δεν έχει νόημα πλέον.
Η γλυκιά ηρεμία του θανάτου προστατεύει τη ζωή μου.
Πολλοί έχουν χαθεί.
Η σειρά μου ερχόταν.
Ανάγκη να σε δω ξανά.
Μία τελευταία φορά.
Χάος η ζωή.
Η μορφή μου άγνωστη πλέον.
Καρδιά που χτυπά χωρίς μέτρο.
Ύπαρξη μίζερη. Δύστυχη.
Τα παράθυρα του προσώπου μου παρέμειναν ανοιχτά για να μπεις.
Σκιά μου..
Τα δάχτυλά μου μπλεγμένα με τα δικά σου.
Όπως έπρεπε να είναι.
Με τράβηξες στο σκοτάδι.
Να σε αφήσω να χαθείς δε μπορούσα.
Σε κρατούσα τόσο σφιχτά..
Υπνωτισμένο σώμα ακολούθησε τη σκιά του.
ESTÁS LEYENDO
incubus
PoesíaΠώς ξέρεις ότι είσαι ζωντανός όταν ο θάνατος πολιορκεί τη ζωή σου; 3:14 το πρωί. Τίποτα καλό δε γίνεται αυτή την ώρα. Αλλά πώς μπορούν αυτά τα λαμπερά μάτια να σε οδηγήσουν σε τόσο σκοτεινά μονοπάτια; Όταν ξυπνήσεις και είσαι μόνος, θα αξίζει όλος...
