Χάθηκες.
Έτσι χάθηκα και εγώ.Το πρόσωπό σου αγιογραφία της καρδιάς μου.
Νόμιζα ότι είχα ξεχάσει.
Ζήτησα βοήθεια.Η ψυχή μου ορυχείο.
Εσύ το διαμάντι που προσπαθούσα να σκαλίσω.Αλλά γύρισες.
Οι αναμνήσεις γύρισαν μαζί σου.Ο πόλεμος της ζωής μου χάθηκε στη τελευταία μάχη.
Απομόνωση.
Τους έχασα όλους.
Με βαρέθηκαν.Με βαρέθηκα και εγώ.
Φωνές χτυπούσαν το κεφάλι μου με άδεια λόγια.
Παρακάλεσα μία τελευταία στιγμή μαζί σου.
Αυτή ήταν η τελευταία μου στιγμή.
Επτά μέρες. Επτά μήνες.
Ο χρόνος δεν έχει σημασία όσο κυνηγάς κάτι που δεν έχεις.Με οδήγησες στο σκοτάδι και μετά από καιρό ένιωσα ηρεμία.
Είχα κουραστεί. Αλήθεια.
Σε ευχαριστώ που συνέχισες να με προσέχεις.Άλλο ένα βράδυ.
Πάνω στο κρεβάτι.Σώμα κουρασμένο.
Κάτω από βαρύ σεντόνι κουλουριασμένο.Μαξιλάρι στην αγκαλιά.
Ο πόλεμος σταματά..
YOU ARE READING
incubus
PoetryΠώς ξέρεις ότι είσαι ζωντανός όταν ο θάνατος πολιορκεί τη ζωή σου; 3:14 το πρωί. Τίποτα καλό δε γίνεται αυτή την ώρα. Αλλά πώς μπορούν αυτά τα λαμπερά μάτια να σε οδηγήσουν σε τόσο σκοτεινά μονοπάτια; Όταν ξυπνήσεις και είσαι μόνος, θα αξίζει όλος...