Παγιδευμένοι [Editing]

🏅 38ο Κεφάλαιο

Η Άσλευ έβλεπε την πλάτη του Άρον που απομακρυνόταν από τις κερκίδες.

Ήθελε να του μιλήσει, αλλά σκέφτηκε τα λόγια του.

"Θέλω να μείνω μόνος μου"

Γύρισε και είδε τον προπονητή να πανηγυρίζει και παραπέρα τους φίλους του Στιβ να κάνουν το ίδιο.

Σκεφτόταν τον Άρον. Πώς να αισθανόταν τώρα?

Πήρε την απόφαση και άρχισε να περπατάει προς τα σκαλιά.

Κατέβηκε από τις κερκίδες και τον έψαχνε.

Περπατούσε στον διάδρομο του κτιρίου και υπήρχαν λίγα άτομα εδώ κι εκεί.

Ξαφνικά είδε μπροστά της δύο πόρτες της τουαλέτας.

Οι αντρικές και οι γυναικείες.

Πήγε να μπει στις γυναικείες, αλλά θυμήθηκε το παρουσιαστικό της.

Μπήκε στις αντρικές και είδε ένα αγόρι να πλένει τα χέρια του.

Όταν έφυγε άρχισε να χτυπάει μία μία τις πόρτες.

"Άρον?"

Αφού δεν πήρε απάντηση, ξεφύσηξε και βγήκε έξω.

Κοίταξε γύρω της και μπήκε βιαστικά στις γυναικείες.

Είδε δύο κοπέλες να γυρνάνε και να την κοιτάνε κάπως περίεργα.

"Συγγνώμη, ψάχνω μια κοπέλα... Μήπως είδατε αν μπήκε κανένας μέσα?" ρώτησε με τη βαριά φωνή της.

"Εε.. Όχι, δεν είδαμε"

"Αρο--..... Άσλευ?" διόρθωσε τον εαυτό της και οι δύο κοπέλες έφυγαν.

"Άρον?..."

"Φύγε" άκουσε μια γνωστή φωνή. Τη δική της φωνή.

"Έλα έξω να μιλήσουμε"

"Άσλευ φύγε!" η φωνή του έβγαινε κομμένη.

Δεν ήταν καλά, αυτό ήταν σίγουρο.

Κατάλαβε από ποια πόρτα ερχόταν η φωνή και την πλησίασε.

"Μη στεναχωριέσαι... Δεν τελείωσε τίποτα ακόμα. Θα τα καταφέρεις, το ξέρω" μίλησε και επικράτησε ησυχία.

Ξεφύσηξε και κοίταξε χαμηλά.

"Ξέρεις... Ανησυχώ κι εγώ για τους αγώνες μου. Αν η Σαβάνα πιάσει βαθμολογία και στο δεύτερο πρόγραμμα, θα την πάρουν σίγουρα. Μπορεί να μην το δείχνω, αλλά με παίρνει από κάτω όταν το σκέφτομαι. Αλλά ξέρεις τι μου είχε πει η Λία?" ρώτησε και συνέχισε.