-Buraktan
Ne yaptığımı neden yaptığımı bilmeden birden dudaklarından kendimi çektim hande ve yanındaki adam bize bakıyordu aşkımın elini tutarak bana bakan adam aşkımı birdaha rahatsız etmemesini söyledim sonra handeye dönüp bakarak göz kırptıktan sonra alayla
- yeni oyuncağın iyimiş diyerek sırıttım.
Adam şaşkınlıkla bana ve handeye bakarken aşkım dönüp hadi evime gidelim sevgilim diyip elimle elini sıkarak mesaj vermeye çalıştım aşkım bana bakıp kafasını onaylar bir şekilde salladı asansöre doğru yürürken az önce bıraktığım valize eğilip alırken arkama dönüp baktım adam hala aşkıma bakıyordu ama acıyarak değil şaşırarak olmadığına emindim sanki üzülmüştü ve kıskanmıştı gözlerinden bu okunuyordu aşkımla asansöre binip ordan uzaklaştık dışarı çıkmıştık aşkım gözünden yaslar hala süzülüyordu onu öpmeme rağmen hiç tepki vermemişti handenin yanında söylediğim gibi onu gerçekten evime götürmelimiydim birden aşkım ellerini ellerimden çıkardı valizini aldıktan sonra arkasını dönüp hiçbirşey demeden yürümeye başladı
-Aşkımdan
Bunu bana nasıl yapardı en yakın arkadaşım nasıl sevgilimle sevgili olurdu ve onunla nişanlanırdı aklım almıyordu bu ne yönden düşünsemde onlara hak veremiyordum duygularımı hiçe sayıp benimle eğlenmiştiler etrafıma baktığımda kapkaranlık sokaktaydım ve etrafımda kimse yoktu ışıklandırmalar olmasına rağmen burası korkutucuydu kaldırımın üstüne oturup telefonuma baktım arama yapmak istesemde şarjım yoktu ya az önce burak neden öyle yapmıştı herkesin önünde ben yıkılmışken nasıl olurda beni öperdi ne kadar düşünsemde onu anlayamıycaktım. Neden yapmıştı yada handeyi nerden tanıyordu handenin böyle biriyle görüştüğünü hiç bilmiyordum aslında ben hiç birsey bilmiyordum. Evde olduğunu düşünürken burdaydı ingilterede belkide bilerek yapmıştı bunu artık öğrenmem gerektiğini düşünmüştür. Ne olursa olsun onlara derslerini vermeliydim benimle nasıl eğlenmişlerse bende onlarla eğlenmeliydim belkide artık annemi aramam gerekirdi zengin aileme geri dönmeliydim aa hayır oraya geri dönemem sadece işe odaklanmış yaşamayı bile bilmeyen bir anneyle etrafa para saçıp kendini gösteren bir anneyi kim isterki hemde bebekken beni yetimhaneye bırakıp sadece arada gelen bir anne nasıl sevilirki bu düşünceleri aklımdan çıkarmalıydım beni arayıp aramadığını bilmiyordum ama onu gerçekten sevmediğimi biliyordum.
Sokaktaki kaldırımın üstüne hala oturuyordum sanki biri gelip beni alacak gibi kim gelirdiki hem ben nerdeydim ve nasıl gelmiştim sanırım düşüncelere dalarken gelmiştim.ayaga kalktığımda yağmur çiseliyordu tamda sırasıydı simdi diye söylenirken arkamda bana seslenen sesin tanıdık olduğunu biliyordum sesin geldiği yöne baktım
-Buraktan
Onu öylece bırakamam o bana lazım çantasından anladığım kadarıyla bir kaç günlüğüne gelmiş olmalıydı ve bu benimle onun son şansıydı handeyi seviyordum aşkımda o adamı çok seviyor olmalıydı ben handeye geri dönmeyecektim bu kesinken onun hala bir şansı vardı ve aşkım o şansını kullanırken bende handenin üzülmesini zevkle izleyecektim. Motosiklete atlayıp arkasından gittim onu kaybettiğimi sanmıştım onu dakikalardır ariyordum ve onu kaybettiğimi sandığımda ışıklandırmalara rağmen karanlık olan sokakta kaldırımın üstünde oturmuş birini gördüğümde önce o olup olmadığına emin olamadım ayağa kalktığında o olduğuna emin oldum ona birkaç seslendiğinde duymadı en sonunda ona biraz daha yaklaştığımda beni gördü yağmurdan ve karanlıktan dolayı tanımamış olmalıydı öylece bakıyordu motosikletle önüne geldiğimde bana öylece bakıyordu gözlerinin içine bakıp ona şu soruyu sordum,
- sevgilim olurmusun?
