üvey kardeşım bıraz tehlıkelı

8

Ravia'nın yüzü, yerini çalan erkek kardeşinin ve onun kalan duygularının ayrı meseleler olduğunu söylediğinde pişmanlıklarla doldu. Ama hiçbir şekilde nefret yoktu.

Tıpkı var olduğu gibi. Hiçbir şeye bağlı olmayacak, ancak ellerinize uzandığınızda uçup gidecek bir kelebek gibi. Azalan bir şafak gibi. Ya da karanlık geceye saçılan gün batımı.

Leontine'den ayrılıyorum. Sonsuza dek."

Bunu nasıl yapabildin?

Tidwell gerçekten meraklıydı. Hayır, kız kardeşi hakkında pek çok sorusu vardı.

Tidwell'in daha önce hiç görmediği bir insandı.

Kalan duygularına rağmen pozisyonunu bırakmaya istekliydi ve hatta birinin pozisyonunu almasını bile bekledi. Ancak kendini kaybetmedi.

Kötü niyetli olmayan bir kişi.

Her şeyden bıkmış ve ruhunu kaybetmiş görünüyordu, ama aynı zamanda tam tersi de görünüyordu.

Sanki etrafındaki değişikliklerden etkilenmemiş gibi. Bahar güneşindeki söğüt dalları kadar parlaktı.

"Ulaşılamaz bir hedef için yeterince mücadele ettim."

Ortadan kaybolacakmış gibi konuştu.

Bu tür bir Ravia gerçekten de Tidwell'e aşina değildi.

Onu öldürmeye kalkışması daha iyi oldu. Ondan nefret etmeye mutlak hakkı olduğu için.

Sahipliği elinden alındığında ağlamayan bir hayvanı dünyanın neresinde bulabilirsiniz?

Dükalığa adım atmadan önce Tidwell, kız kardeşinin onun evlat edinilmesine karşı olacağını ve onu bir kenara atacağını düşünüyordu. Ona küçümseyerek ya da aşağılayarak ona bakacağını sandı ...

Her iki durumda da, onu karşılayacağını beklemiyordu.

Vazgeçmedi çünkü bunu yapma yeteneği yoktu. Ravia, Tidwell'i tamamen öldürebiliyordu.

Bugün tanıştığı Hirodes olsaydı, Tidwell'e ne olacağı bilinmiyordu.

Tüm bunlara rağmen, dedi Ravia.

Leontine'den ayrılıyordu.

Anlaması zordu. Böylece Tidwell akılsızca tükürdü.

Ondan nefret etmiyor musun?

Düz bir suratla soramayacağı bir soruydu.

Senden çalınanı geri almak istemiyor musun? Seni terk eden babandan ve her şeyi senden alan kardeşinden nefret etmiyor musun? "

"Bundan nasıl nefret etmeyebilirim?"

Ravia hafifçe gülümsedi. Ama herkes bunun bir sevinç gülümsemesi olmadığını söyleyebilirdi.

İnsanlardan nasıl nefret edeceğimi bilmediğimden değil. Ben de pişmanlığım olmadığı için gideceğimi hiç söylemedim. Bir zamanlar ben de Duke Leontine olmayı hayal etmiştim. "

Ravia bir süre durakladı. Bakışları ona takıldı.

Bir an nefes aldı. Eski duygularını karıştırmak oldukça eziciydi.

Sorusu, herkesin sahip olabileceği bir soruydu. Ravia'nın kendisi dahil.

Yine de Leontine'den ayrılmaya çoktan karar verdi.

"Sadece yorgunum."

Artık burada zincirlenmek istemiyordu.

“Leontine'de kalırsam, insanlar beni aptal olduğum için eleştirecekler. Dükalığı halletsem bile değişmeyecek. Halef olmak isteyen iki kişi varsa, birinin ölmesi gerekir. Ben bunu istemiyorum. "