Copyright © Tüm hakları saklıdır.
İzinsiz çoğaltılması, koplanması ve dağıtılması halinde ilgili kişiler tarafından yasal işlem başlatılacaktır!
Benimle bu bulmacanın içine dalmaya varmısın? Ortaya çıkacak gizemler, yalanların içinde ki doğrular. Doğruların içinde ki yalanlar ve daha öğrenmemiz gereken nice şeyler seni ve beni bekliyor. Devam mı? Tamam mı?
Sevmeniz dileği ile...
Müzikle okursanız dahi iyi olur. Ben öyle yazdım çünkü :)
1.BÖLÜM;KADERİN İZİNDE
Karanlık sokakların sessizliği, kaçan genç adamın ayaklarının altında ezilirken, umutsuz bir kaçışın hikâyesi başlıyordu. Soluksuz adımlarını atan genç adam, karanlık gölgeler arasında bir çıkmaza doğru sürükleniyordu. Geride bıraktığı izler, karanlık yaratığın yaklaşmakta olduğunu gösteriyordu.
Çaresizlik içinde bir sokak köşesine sıkışan genç adam, yere düştü ve umutsuzca geriye doğru sürüklenmeye başladı. Ancak kaçışı, onu kurtarmaktan çok daha uzak bir sona doğru yönlendiriyordu. Gölgeler arasından beliren yaratık, bir Gorgandı. Yılan gözleriyle genç adama sinsice yaklaştı. Dudaklarını sivrileştiren bir gülümsemeyle, kibrin ve acımasızlığın birleşimini yansıttı.
"Biliyor musun, Siz insanlar çok bencil varlıklarsınız," dedi tıslayan yaratık, sesinde alay ve nefret karışımı bir ton vardı.
Dudaklarının üzerinde gezdirdiği uzun ve sivri dil, genç adamın kaderinin zehirli bir dokunuşunu hatırlatıyordu. Genç adamın yalvarışlarına aldırmadan, yaratık sivri parmaklarıyla genç adamın yakasından sertçe tuttu. Ancak genç adamın ruhu, bedeninden daha güçlüydü.
Titreyen dudakları arasından bir yalvarış yükseldi, "Lütfen, Beni öldürme... Yalvarırım..."
İnsan kılığına girmiş bu yaratık, bir an duraksadı. Belki de ilk defa, bir insanın içindeki kırılganlığı görebiliyordu. Ancak bu an geçiciydi, çünkü Gorganların kalpleri taştandı ve ne yazık ki o da bir Gorgandı.
"Yalvarman hiçbir şeyi değiştirmeyecek," diye homurdandı yaratık. "Siz insanlar, benim gibi olanları anlamazsınız." dedi. "Güçsüz ve acizsiniz. Ve bizim için sadece birer avdan ibaretsiniz."
Genç adamın gözleri, çaresizlikle doluydu. Ancak içinde az da olsa bir umut parçası parıldıyordu.
"Lütfen," diye yalvardı genç adam, sesi titreyerek. "Ben sadece hayatta kalmak istiyorum. Seninle bir şeyler paylaşabilirim." Dedi. "Lütfen, bana bir şans ver..."
Yaratık, genç adamın yalvarışlarını duydu, ancak kibrin zincirleri onu özgür bırakmadı. Sert ve sivri dişleri, genç adamın boğazına saplanarak acımasızca bir sona işaret etti. Kan, toprağa akarken, umut da gökyüzüne yükseldi. İnsanlık ve kibrin sonsuz savaşı, bir kez daha karanlık sokaklarda sessizce devam etti.
***
Sabah güneşinin ilk ışıkları küçük evimizin penceresinden salona doğru süzülürken, yaralı adamın kolunda ki derin kesiklere iğneyle dikiş atmaya başladım. Yanı başımda yaşlı nenem oturuyor, sessizce beni izliyordu. Küçülmüş ve yer yer ak bulaşmış gözleriyle adamın koluna attığım dikişleri takip ediyordu.
YOU ARE READING
TISLAMA "Kayıp İzler"
Romance"Beni kurtardığın için teşekkür ederim." "Önemi yok." "Hayır, benim için çok önemli. Sana gerçekten çok minn-" "Susar mısın?" ~Kan damlıyordu, vahşet havada asılıydı ve insanların çığlıkları savaş alanını doldururken, bir kez daha hunharca bir ka...
