Hayat büyük umutlara vesile olamayacak kadar küçük ...
Küçük kızın elinden tutarak yolda yürüyen adam, deli gibi öksürüyordu, bir yandan elini asla bırakmıyordu sanki o küçük kız kaçıp gidecekmiş gibi. Küçük kız ise dünya yansa umurunda olmazmış gibi elindeki dondurmasını büyük bir hevesle yiyordu. Gözleri ise ilk defa yürüdüğü bu tenha sokakta geziniyordu. Yaşlı adamın elini o da asla bırakmıyordu. Bırakmayacak gibiydi...
Bir taraftan da yaşlı adamın ona neden birden bire iyilik yaptığını düşünüyordu...
Yaşlı adamın aklında o küçük kızdan nasıl kurtulabilirim düşüncesi vardı. O kız ona sokaktan gelmişti getirirken felaketleri de getirmişti. Başına gelen tüm kötü olay sorumlusu olarak o küçük kızı tutuyor onu şeytanın kızı olarak nitelendiriyordu.
Belki de haklıydı ...
Geldikleri köhne yıkık binaların ardında onun elini bıraktı. Kızın gözleri ise rüyadan uyanmışçasına dedesinin ne yaptığını anlamaya çalıştı, korkuyordu elini tutmasını, onu bu yerden bu kötü kokulu yerden götürmesini istiyordu. Zaten konuşamıyordu gözleri bağıramıyordu gözleri ile anlatmak istedi. Ama o adam ona soğuk ve acımasızca bakıp küçük kızı arkasında bırakıp öylece gitti.
Küçük kız ise minik adımlarıyla ona yetişmeye çalışıyordu elindeki dondurma ise çoktan yeri boylamıştı ...
Bir günahın bedelini küçük bir kız ödedi ...
Konuşamayan küçük bir kız...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
