HALI SAHA (bxb)

26

" Senin Allah belanı versin ! Utanıyorum lan utanıyorum, senin gibi çocuğum olduğu için utanıyorum. Ne yaptın kendini mi elletin? Uğursuzun teki olduğun zaten belli " baba olan insan bağırıyor bende herkes gibi susuyordum. Cengiz abi gözlerini kocaman açmış baba olan adamı dinliyordu .

Sadece burnumu çektim, derin bir nefes aldım. Pisliğin haklı olduğuna, benim sorun çıkarttığıma inanan adama ' baba ' diyemem , demem . İbrahim abi gözlerimin içine içine bakıyordu .

" Gidip yaptığın şeyleri temizleyeceksin , suçlunun kendin olduğunu herkes bilecek. Bu mahalleden de gideceksin. Senin gibi rezil bir insanı istemiyorum " boşluğa bakar gibi bakmaya devam ettim. Kaşlarını çatmış, arada beyaz sakallarını kaşıyordu.

" ben... ben , senin oğlunum" yıkılmış gibiyim , dayanacak gücüm yok .
" Sen sadece namussuzun tekisin! Annen iyi ki yok , senin bu hâllerini görse ne yapardı? " kendimi tutamadım , gözyaşlarımı bıraktım.

" Baba ..." sustum, ayağa kalktım. Bana huzur olan ev cehenneme dönmüştü. Odadan çıkacaktım ki kolum tutuldu , geriye çekildim .

" Hiçbir yere gitmiyorsun . Hakan çabuk bu evden git " Cengiz abi , babamı kovuyordu. Kafamı hızlı hızlı iki yana salladım.

" Bırak Cengiz abi , dayanmaya gücüm kalmadı . Herkesin hayatını bitirdim ." Ona değil kendime söylüyordum. Bu evden gitmek istemiyorum , onunla güzel zamanlar geçirdiğimiz evi bırakmak istemiyorum. Ama bırakmak zorundayım...

" Kağan , Korkut buradan gitmemeni söyledi. Sizde evden çıkın " baba olan adam hızlı bir şekilde ayağa kalktı , evden çıktı. Saat gece olmuş, olanlar beni yormuştu. Kimseye bakmadan odamıza gittim . Korkut ve benim odama ...

Yatağa yattım, kaç gündür olduğu gibi yine uyuyamadım. Uykusuzluk artık yoruyordu ama korkuyorum . Onsuz bu oda , bu ev anlamsızlaşmaya başladı. Şiddetli bir şekilde ağlarken yine fısıldadım.

yüce dağların ardında kaldı hayallerimiz

bu şehirde yine ölüm var
Bu şehir de mahalle de bana sadece ölüm gibi yanlızlık verdi.

karanlıklar çöktü yine sevgilerde sahteymiş
Babamın sevgisi sahteymiş , kendime olan sevgim sahteymiş.

bu gönlümde yine hüzün var
Korkut'un olmadığı her saniye...

yüreğimi yakıyorsun o güzel gözlerinle

Gözlerini hatırlayınca gülümsedim, akan yaşları sildim.

bakışlarında bir ümit var

sürgün edildiğim yerde kanatlarım kırıldı
Beni bu eve attılar ben sende hayat buldum. Kaçmak istediğim ev , insan bana yuva oldu .
esen yelde senin kokun var
Yastığına burnumu yasladım, içime çektim . Kokusu da yavaş yavaş kayboluyordu.

bundan böyle yolu yok kolların çürüdü
bundan öte karanlık var
Ne olur ayrılmayalım...
sen beni anlamadın gözünü kan bürümüş
bundan öte ayrılık var
Biz ayrıldık be sevdiğim...

Onun sesi kulağımda uğulduyordu . Şarkıyı mırıldanırken kendimi uykuya bıraktım...

Boynumda ki ıslak dudaklarla hafif gözlerimi açtım.  İlk önce hasret kaldığım kokusu burnuma doldu daha sonra da sıcak tenini hissettim . Korkut yanımda yatıyor,  belimi okşuyordu .