Gerçek bir hayat hikayesi .
Dedemin babasının hayatını anlattığım bu kitap bize geçmişin izleri ve sırlarını açığa çıkartacak .
Aşıkken ölmek mi yoksa aşk uğruna ölmek mi?
Bizzat babaannemin kendisinden anlatılarak yazdım kitabımı .
Umarım beğenirsi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kanadından vurmuşlar şimdi uçmak ne de zordur? Ona bir yer , bir çare bulmak lazım gelir. Yari gitti şimdi hiçbir şey yerini tutamaz. İki kez her ikisi de canından birer parçayı alıp gittiler. Çocuklara nasıl bakacaktı? Ömer ve Fatma annelerini hiç görmedi. Aslında Ömer yıllar sonra benim dedem olacaktı. Ondan hep dinlerim ve her dinleyişimde gözlerim yaşarır. Yüreğim parçalanır. Hep der ki keşke bir kere annemi görseydim, güzel ya da çirkin hiç farketmez. Bu yüzden bize annelerinizi üzmeyin der. Yüreği kimsesiz birine neler söyleyebilirsiniz ki? İnsanlar çocukken yaşadığı kötü şeyleri unutmaz ve her seferinde acısı tazelenirmiş. O iki küçük çocuk herşeyi unutabilirdi fakat annesizliği asla unutamazlardı. Artık kalplerinde bir yara açılmış ve bu yara her bir insan görüşlerinde acısını arttırmıştır. Sanki birşeyler ters gidiyor. Bakışlar , yollar , sesler, mahluklar ... Sanki dünya bir günah işlemiş de saklıyor. Sürçi lisan ettiysem affola. Fakat kelimelerim kifayetsiz kaldı . Düşüncelerim yetersiz kaldı. Bir türlü kışı bahar olmadı ki herşey değişsin. Zannımca umut olmuş sevdalar yarınlara . Sevdalar yok olunca yarınların umudu da yok olmuş... Susuşlar yeter artık anlatmaya , ne olduysa da ne bittiyse de artık yok ... İki günlük dünyada neyi bekliyoruz ? Sürekli tasa ve kederle yaşanmaz ki biz güçlü olamazsak hayat cesurca davranıp bizi alt üst edecek. Hayat bu kadar cesurca davranıyorsa biz neden cesur olmayalım ki? Fakat insan aşkına kavuşmadan ölürse işte o zaman ne cesaret kalır ne de aşk! Aşk zordur , kordur yaktığı yeri yakar . Derin yaraları dermansız bırakır.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ah gelemez ki artık ! Ne sevdiği iki kadın ne de zaman ... Bulamaz yüzyıllar geçse üstünden zamanı . Havalar soğudu birden , ilkbahar bir anda kışın zemherisi ile etrafı boğdu. Açan nar çiçekleri bir anda kurudu, bademlerin dalları kırıldı, hanımelleri yavaş yavaş kökünü kaybediyordu , yüzyılda bir kez açan Agave artık solmaya başlamıştı, portakallar çiçeklerini döktü. Yine aynı zaman fakat insanlar farklı ... Düşünceler aynı , tutmuyor başkası yerini ... Affedemem ne kendimi ne seni . Ah gelemez ki diyemez eskisi gibi nasılsın , neyin var ? Onu sorarsanız pek de iyi değil, o onu terkedeli . Fakat bulsa bulutların üstünden bir yer hemen bırakıverecek kendini , gizlice baktılar yıldızlardan ona üzülme diyorlardı , melek olup yıldızların arasına karışmış bir şekilde . Gözleri gözlerine hasret. Asma yüzünü, yeryüzünde her yüzünü asışında bir gül soluyor , dünya küsüyor . Belki çok uzaklarda lakin Müslüm için çok yakınlarda ,yürekte. Zor geçer fakat bilmez bu hasret nasıl biter ? Akşamı zor eder acaba bu acı ne zamana kadar sürer? Hayat eski haline ne zaman döner? Nar çiçekleri eskisi gibi açar mı? Yüzyılda bir kez açan Agova ' yı acaba görür mü ? Hanımelleri kokusunu ve güzelliğini ortaya çıkartır mı eskisi gibi? Her şey yarım kaldığı yerden devam eder mi?
