Kabanata 14: Takip-silim

217 16 12
                                    

Camilla

"Are you still mad?" Storm asking me when we stop at the coffe shop near in our village.

Hindi ako sumagot at nanatiling na sa labas ng bintana nakatuon ang pansin ko. Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko ngayon galit, sakit at lungkot.

Ito ang unang beses na nagalit ako sa mga magulang ko. Ito ang unang beses na nag away kami ni Daddy at ito rin ang unang beses na sinaktan ako ni Daddy.

Hindi ko alam kung tama ba ang ginawa kong pagsagot-sagot sa kanila. Pero kasi sakal na sakal na ako. Simula't-sapul hawak nila ako sa leeg, wala akong kasiyahan noon pa man. Pakiramdam ko noon ay nakakulong ako sa isang hawla. Pero ngayon nahanap ko na 'yung magpapasaya sa akin at iyon si Storm.

Mabilis kong pinunasan ang luha kong bigla-bigla nalang tumulo sa mga pisngi ko.

Narinig ko ang ilang pagbuntong hininga ni Storm. Maya-maya lang ay naramdaman ko ang kamay niyang kumapit sa may bewang ko. Para akong kinukuryente habang unti-unti niya iyong hinahapit papalapit sa kanya.

"Stop crying. Everything will be okay." He whispered.

Isinandal niya ang ulo ko sa may balikat niya habang ang isang kamay niya ay nasa bewang ko. Nasa ganong posisyon lang kami hanggang sa ako na ang unang kumawala.

"Thank you," I muttered .

"Uuwi ka ba?"

"Ayako." Mabilis kong sagot.

"But you need to talk to your father."

"I won't." madiin kong pagkakasabi. "Gusto ko munang magpalamig bago ako umuwi." Dagdag ko pa.

He took a deep breath.

"Alright. Where do you want to go?" He asked. Pero biglang pumasok sa isip ko na ngayong araw ang contract signing nila.

"Diba ngayong araw ang contract signing niyo sa Cypher entertainment?" I asked.

"Oo."

Saglit akong napaisip. Importante ang kontrata na iyon dahil pangarap iyon ni Storm noon pa. Ayokong ako ang maging dahilan para masira ang pangarap niyang iyon.

"Ihatid mo nalang ako sa MOA tapos iwan mo nalang ako doon. Mas importante ang kontrata mo kaysa sa akin." Sabi ko. Nakita kong kumunot ang kaniyang noo.

"I will not leave you alone. Sasamahan kita kahit saan mo gustong pumunta."

Hindi ko alam kung kikiligin ba ako o hindi. Pero kasi mas mahalaga iyong kontrata nila bilang isang banda.

"I can take care my self, Storm. Don't worry about me." I replied back.

He smirked. "But I also want to take care of you." He said at naramdam ko ang pamumula ng mukha ko.

Hindi na ako nakasagot pa nang simula nang paandarin ni Storm ang sasakyan niya.

****

"Saan mo unang gustong pumunta?" Tanong sa akin ni Storm ng makarating kami sa MOA.

Saglit pa akong nag isip pero sa huli ay sa World of Fun din kami napadpad. Halos lahat ng arcades doon ay sinubukan namin. Tinuruan din ako ni Storm kung paano mag basket ball. Pero halos magdabog ako dahil ni isang bola ay wala akong na shoot. Mas lalo pa akong nainis dahil kanina pa pala ako pinagtatawan ni Storm. That smiles makes me chill at talaga namang nawala ang inis ko sakanya.

"Panoorin mo ako kung paano ang tamang pag shoot ng bola sa ring." He said.

Tumango lang ako at nakangiti ko siyang pinapanood habang isa-isa niyang shino-shoot sa ring ang bola. Halos lahat ng bola ay na ishoot niya ni isa ay walang pumalya. Pumalakpak ako pagkatapos noon.

Until I Make You Mine (SOON TO BE PUBLISHED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon