BEBEĞİMİN BAKICISI (BxB)

4.Bölüm 💫

İyi okumalar 💫

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

Eray
Arabama binmiş, kontağı çevirecekken aklıma gelen şeyle, gözlerim büyüdü.

"Eyvah ya bebeği unuttum!" dedim ve hemen arabadan inip eve çıktım. Yavaşça kapıyı açtım ve pusetteki bebeğin yanına gittim. Hâlâ uyuyordu. Pusetin kemerini bağladım ve battaniyesini üstüne örttüm.

Bebeği uyandırmamaya dikkat ederek yavaşça aldım puseti ve evden çıkmak için kapıya yöneldim. Ama o sırada aklıma gelen şeyle bebeği kenara bırakıp, biberonu alıp dolaptaki sütü ısıttım. Umarım içerdi. Aslında anne sütü lazımdı ama annesinde vicdandan eser olmadığı için, oğlum inek sütü içecekti mecbur.

Bebeğe zarar vermemek için internetten küçük bir araştırma yaptım. Üstüne biraz su ekleyerek sütü verebileceğim yazıyordu. Sütü ısıttım ve üstüne biraz su ekleyip biberona koydum. Biberonu da odadaki çantaya koydum. Çantayı sırtıma taktım ve kapıdan çıktım. Merdivenlerden inerken söyleniyordum.

"Bir şey unuttum sanki?" derken bebek aklıma geldi. Onu almak için geri dönüp yine unutmak mı? Tam benlik hareket. Bebeği almak için geri döndüm. Yavaş hareketlerle içeri süzülüp puseti elime aldım ve olabildiğince sessiz bir şekilde evden çıktım. Arabanın arkasına çocuğu güvenli bir şekilde yerleştirip, kendimde direksiyona geçip arabayı çalıştırdım.

Şirkete geldiğimde arabada düşündüm biraz. Bebek ne olacaktı? Kimse bebeği bilmiyordu ki? Ah ne diyorum ben? Benim bile daha yeni haberim olmuştu bebekten. Önce arabada bırakmayı düşündüm. Ama sonra bebeğe baktığımda masum bir şekilde uyuduğunu görünce kıyamadım. Ya kaçırırlarsa düşüncesiyle, puseti aldım. Uykusu da ağırdı maşallah. Babasına çekmiş. Ne zaman bebekle kendimi bağdaştıracak bir şey düşünsem, istemsizce sırıtıyordum. Sanırım baba olmak beni zorlamayacaktı.

Puseti, çanta taşır gibi rahatlık ve sakinlikle taşıyarak şirkete giriş yaptım. Sevilen biriydim ve şirkette hemen hemen herkes beni tanıyordu. İlk olarak güvenliğe takıldım kapıda.

"Oo Eray bey hoşgeldiniz." deyip pusete baktı ve uyuyan bebeği gördü. "Aa o bebek kimin? Çok tatlı maşallah." dedi gülümseyerek. Ben de gülümsedim.

"Sağol Ali eksik olma. Babasına çekmiş." dedim.

"Haa öyle mi tanıyor muyuz babasını Eray bey?" diye sordu. Başımla onayladım.

"Evet benim." dedim. Nasılsa inanmazdı. Gülmeye başladı. Dedim ben, inanmazdı.

"İlâhi Eray bey." dediği sırada içeriden, bana doğru gelen Eser'i görünce, Ali'ye baş selamı verip içeriye girdim. Eser de hızlı adımlarla yanıma geldi.

"Nerdesin olum? Saat kaç oldu?" dedi. Puseti farketmemişti sanırım. Yüzümdeki sıkıntılı ifadeyi görünce kaşları çatıldı. "Bu ne hâl lan? Suratın sirke satıyor. Ne oldu?" diye sordu elini omuzuma koyarak. Umutsuz ve çaresiz bir şekilde, Eser'e bakarak konuştum.

"Baba oldum."

Şaşkın çocuğum benim 🤭🤭

Nasıl gidiyor?

Yorumlarınızı bekliyorum...

Sizleri seviyorum 💙