Giriş

401 159 376
                                    

Başlama tarihinizi buraya bırakır mısınız?
📌28.04.2021📌

Bazı babalar kızlarının kahramanıydı...
Bazı babalar ise kızlarına yaraydı...
Belki de en büyük yaraydı...

Benim babam bana yara olmayı seçti. Sevgisini değil de hep nefretini,  sevgisizliğini hissettirdi. Benim en  büyük yaramdı o. Benim masalımın kahramanı  olmadı. Uzunca anlattığım  bir babam olmadı. Çünkü kahraman hiç gelmedi masal da hiç başlamadı. Renkli olan dünyamın ışıklarını kapattı.

Kapanan ışıklarla her şey kapandı , her yer siyaha boyandı. İçimde sevgisiz küçük bir kız çocuğu  kaldı. Avaz , avaz bağıran. " İyi değilim,  içimde bir sızı tam buramda" sürekli  göz yaşı döken.  Benim yaramın yeri görünmedi  ama acımaya devam etti. Çok kez düştüm ,  yara aldım ama yine ayağa kalktım.

Yine ve yine... daha da güçlenerek...

Anlatamadığım milyon tane cümlelerim var içimde dolup taşan. Yüreğime  yük olan. Konuşsam anlamayacaklar, anlatsam yargılayacaklar ama hiç biride senin içinde olan biteni sormayacak , görmeyecek.

Hayatım boyunca yalnız olmayı sevdim. Hiç bir insana inanamadım ne beni  sevdiklerine ne de var olduklarına. " Bu hayatta beni babam sevmemiş onlar mı sevecek ?" dedim hep. 'Ben varım yanımdayım ' dediklerin de , ihtiyacım olduğunda hiç birini bulamadım. Çünkü onlar orada değillerdi , aslında onlar hiç orada olmamıştı.

Ben Masal ... Babasının bir kere olsun sevmediği , sarılmadığı , saçlarını okşamadığı  , elini tutmadığı Masal.

Ben babasının prensesi olarak değil de...
Annesinin güçlü savaşcı kızı olarak büyüyen Masal ..

Bu da acısıyla , tatlısıyla benim
hikayem, senin hikayen...
Hiç gelmeyen kahramanın belki de bir gün gelecek  olmasının masalı

LOTUSWhere stories live. Discover now