Lotus çiçeği, Nelumbo cinsinden yağmur ormanlarında yaşayan bitki türü. ( Bataklıkta yetişen bir çiçek)
-
Çünkü kahraman hiç gelmedi masal da hiç başlamadı...
-
Sen kendi masalının kahramanısın bir masalın başlaması için kahraman gerekmez çünkü...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1. Bölüm " Sen Öylesine Değilsin "
Ben Masal. Masal Bulut. Adımın Masal olmasına rağmen masallara inanmayan ama belki de hiç gelmeyecek bir kahramanı bekleyen Masal. Bu gün benim doğum günüm. İki ağustos saat tam 00.00 artık yirmi oldum. Ben doğarken yağmur yağıyormuş , ardından fırtına çıkmış. Belki yağan yağmur , aslında yağmur değildi belki göz yaşı , acıydı. Çıkan fırtına belki de öylesine çıkmamıştı. Hayatın beni rüzgarına daha sonra fırtınasına katıp yok etme sebebiydi. Belki de yok etmesine az kalmıştı.
Yaşadığım sürece hep susmayı öğrendim , kendimi insanlardan saklamayı öğrendim. Bu yüzden asla kimseye kendimi açamadım. Ben hep sustum , yada susturuldum , ama her sustuğumda içimde ki çocuk avazı çıktığı kadar bağırdı... " Neden "dedi bir çok kez " Neden sevmedin beni ?"
"Neden bir kere kızım demedin ?"
" Neden bir kere saçımı okşamadın ?"
Bu şekilde sıralanan bir çok "neden " vardı içimde. "Yoruldum" diyordu bazen ,
" Ben çok yoruldum Masal , sen yorulmadın mı ?"
"Ne kadar daha ağlayacağız Masal nereye kadar ?"
"Masal yaşadıklarımız birer masal mı? Adımız gibi. Bir masalın içinde miyiz. Eğer öyleyse uyan Masal ,bu masaldan uyan , her şey birer rüya olsun. Sen uyan ki her şey son bulsun. Bak saat 00.00 yirmi yaşındasın artık. Ama sen hâlâ çocuksun Masal. Çocukluğu , her şeyi elinden alınan Masal. Sen hep sustun , ama ben içinde avazım çıktığı kadar bağırmaya devam ettim , edeceğimde Masal..."
Haklıydı. Ben hep susmuştum ama o avazı çıktığı kadar bağırmıştı. Gözleri her dolduğunda ağlayandı ama ben hep tek ağlayandım. Beni ağlarken görmelerini asla istememiştim. Dolardı gözlerim ama asla ağlayamazdım. Güçsüz olduğumu düşünürdüm bazen, ama öyle değilmiş.
"Ben en güçlüsü olanıymışım "
Hayat bunu bana acıtarak , ağlatarak , öğretmişti.
Hayallerim yıkılmıştı , yıkmıştı... Benim hayallerim kimsesiz kalmıştı , bir toz taneleri gibi silmişti gözümün içine baka baka , ektiğim her umudun çiçeğini sokup atmıştı toprağından.
