Lotus çiçeği, Nelumbo cinsinden yağmur ormanlarında yaşayan bitki türü. ( Bataklıkta yetişen bir çiçek)
-
Çünkü kahraman hiç gelmedi masal da hiç başlamadı...
-
Sen kendi masalının kahramanısın bir masalın başlaması için kahraman gerekmez çünkü...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar müziği açmayı unutmayın 🌾
5.Bölüm "Nefes Ölümdü" ve Ben ölüyordum
Hayat karanlıkdı , yaşam acıydı , nefes ölümdü...
Ama insan bomboş bir boşluktu. Sadece bir ruhtan ibaretti ve bu ruh bir gün pes eder tüm boşluk ortaya çıkardı. Hayat karanlıkdı , koca bir yalan ama hisler...
Hisler gerçekti , kocaman bir dağ aradı kendine , aradı , aradı ama bulamadı yoktu. Belki de onun dağı hiç olmamıştı. Ama en çok o istemişti. Bilmiyordu onun dağı içindeydi. O kendi dağını kendi kurmuştu. Söyleyemedikleriyle , atamadığı çığlıklarla doluydu ; onun dağı çığlıklarıydı. İçine biriken tonlarca kelimeler ise kıyameti ...
Öyle çok sarsılmıştı ki bir bataklığın içinde battıkça daha çok derine batıyor ve oradan çıkamayacağını biliyordu.
Bu yüzdendir ki o da o bataklığın çiçeği olmayı seçmiş ve o bataklığın içinden kurtulmayı değil de orada kalıp yaşamayı seçmişti.
Hayatın ona neler sunacağını bilmeyerek ilk adımını atmıştı. O bir bataklık çiçeğiydi koskocaman bataklığın içinde temiz kalabilmiş bir ruh....
Ama şimdi...
Nefes ölümdü ve o ölüyordu . Biliyordu bunu içinde derinliklerde hissediyordu nefes aldıkça boğuluyordu. Bir el vardı onu boğmak isteyen bir el vardı tam göğüs kafesine bıçağı saplamak isteyen.
Oradaydı. Tam kalbin de yavaş yavaş zehrini salan duygular, hisler yok etmeye yemin etmiş gibiydiler ve o yavaş , yavaş yok olmaya mahkumdu.
İki seçeneği vardı;
Ya yok olacakdı...
Ya da bir çığ gibi yok edecekti...
İki seçeneği vardı ;
Ya nefes ölümü olacaktı ....
Ya da onlara ölümü yaşatacaktı ...
Tek seçeneği vardı;
Her ne olursa olsun kendine güvenmek....
🍀
" Yalanların hayatına yön vermesine izin verme ." Beynimin içinde dolanıp duran ama bir cevap bulamayan ben hiç birşey anlamıyordum. Öylece oturmuş elimde ki mektuba yada biri tarafindan bir seyler anlatmak isteyen kelimelerle bakışıyordum. Nefes almam o kadar zorlanmaya başlamıştı ki istemsiz tişörtümün yakasını çekiştirdim.
