Hayatım/mobing ile mücadele

BEN KİMİM?/

18.04.2021 ( PAZAR )

Ben şimdilik ismimi vermeyeceğim, ama senin için bir takma ad koyayım 'Masal' diyebilirsin.

(Hoş masallarda iyiler kazanır. Biz insanların gözünde kötü gözüküyorum sanırım...)

Ben Masal:) Geçtiğimiz şubat ayında 18 yaşımı doldurdum. 18 yaşındayım yani. Hani doldurduğumuz yaş söylenir ya ondan dolayı.

Şuan YKS sınavına hazırlanıyorum. Daha doğrusu bilmediğim, istemediğim bir bölümde hazırlanmak zorundayım. Anlatacağım bunları yavaş yavaş.

8. Sınıfta TEOK sınavında batırdım diyebilirim . oturduğumuz şehir en yüksek puana sahip il. benim puan da Anadolu Lisesine tutmadı. Bizimkilerde temel liseye gönderdiler beni. 10. sınıfın sonunda henüz liseye başlayalı 2 yıl olmuşken, Temel Liselerin kapatılacağını öğrendik. Mecbur ya özel liseye geçecek ya da meslek lisesine vs. geçecektim. babamı annem ikna ederek özel liseye göndermeye ikna etti. Tabi bu olay o yaz tatilinde öyle uzadı ki anlatamam. Okullar başladı fakat ben daha liseye yazılmamışım bile. Ben son teok öğrencisiyim. Benim girdiğim seneden sonra adrese dayalı bir şekilde liselere geçiş geldi. Babamda bunu ilimizdeki milli eğitim bakanlığına kadar taşıyıp benim adrese dayalı liseye gitmem için konuşmayı denedi. Dediğim gibi sadece denedi. Bir şekilde özel liseye yazdırdı beni. Bilirsiniz özel lise fiyatları ucuz değil Temel Liselere göre pahalı tabi ki.

10. sınıfın sonunda hani bir bölüm için belge imzalatıyorlar ya düşünmeden sayısal ( MF ) işaretledim. Sayısal seçmeyi BİYOLOJİ dersini sevdiğim için seçmeyi düşündüm ve seçtim de...

11. sınıfın ilk dönemi sayısal yapamayacağımı anlayıp, aileme sayısaldan başka bir bölüme geçmek istediğimi söyledim. sayısal olmasın da ne olursa olsun kafasındaydım. dil bölümünde ve eşit ağırlıkta çok arkadaşım vardı. Evet belki düşünmüşsünüzdür. Sayısalda arkadaşı olmayan biriydim. Küçüklüğümden beri kız olmama rağmen kızlarla asla anlaşamazdım. hatta bu nedenle hani ilk okulda sıralara kızlı erkekli oturtuyorlar ya konuşmasınlar diye, ben kızlarla değilde erkeklerle konuştuğum için hep erkeklerle değil de kız kıza oturturlardı beni. NE İRONİ DEĞİL Mİ AMA... Neyse aileme bölüm değiştrmek istediğimi , annemden başlayarak söyledim. Annem önce bana şöyle bir baktı T-T . " Neden o zaman sayısal seçtin? "dedi. Haklıydı çünkü coğrafya ve tarih yapamayacağımı ısrarla söylemiştim .d Sayısal derslerin şimdiden çok fazla zor olduğunu ve hocaların daha da zorlaşacağını söylediğini, en azından tarih ve coğrafyanın ezberleyerek başa çıkabileceğimi anlattım anneme. Oda babanla konuş o zaman diyerek birnevi başından savdı beni. Babamla konuşamamı eğer sorarsanız tam bir kıyametti. Babam çok sert, inatçı bir kişidir. Ailedeki herkesin sayısal seçtiğini benim onların da üstüne çıkmam, mühendis,mimar olmam gerektiğini vurguladı. Üstelik diğer sözel dersleri( tarih, coğrafya), hele dil(ingilizce) hiç yapamadığımı, bu bölümü benim seçtiğimi söyledi. Bende ona anneme söylediklerimin aynılarını söyledim. Yapamıyorum dedikçe bağırarak YAPACAKSIN dedi. O anlar kıyametti. Gerçekten iğrençti. oldum olası babamdan nefret etmişimdir. Babalarını sevenleri asla anlamadığımı söyleyebilirim. Bölüm(alan) değiştirmek istediğim için beni döven, bu sizin bildiğiniz tokattan ibaret olan bir şiddet değildi. her zamanki sırasıyla önce elindeki çay bardağı fırlatır, sonra tokat, tekme,yumruk. Beni boğduğunu asla unutmam. Nefesim kesilmişti. Nefes alamadım. ağlayamadım. yutkunamadım. Birde beni cama çıkardı ya nefes alayım diye. Kendime gelip nefes alamadım. Baktı hala nefes alamıyorum banyoya götürdü, soktu kabine soğuk suyu açtı su tutuyor. Annem ne mi yapıyor o anlarda? Kavganın başında duruyordu. Ciddiye binince durdurmaya kalktı. Zaten babam o araya girse bile durmayacaktı. taktı bir kere kafasına. Karşısında kendi yaşında(43) bir erkek var gibi dövecek. Neyse annem banyoya girmeye çalıştı. Öleceğim. nefes alamıyorum üstüme soğuk buz gibi su tutuluyor beni döven kişi tarafından.

Babamı hiç sevmem kendimi bildim bileli nefret ederim ondan.

Birkeresinde duvara fırlatıldığımı hatırlıyorum önceden ondan dayak yerken. Erkek kardeşimi yürüteçten düşürdük diye kız kardeşimle beni dövmüştü. Kimse durduramamıştı. kız kardeşim(6) yaşındaydı ozamanlar. Onun boynuna vurmuştu. Ben(10)'im de bacaklarıma vurmuştu neyse eski olaylar zaten bunlar.

öyle kavga yaşadık. hocalar bana okuldayken derlerdi. ea'ya geç senin sözel derslerin daha iyi diye. Şiir , hikaye , roman vs. yazmayı sever ve çok iyi yazarım. Ondan dolayı sanırım. Rehber hocası ailemle konuşmak istemişti bölüm değişikliği için. Hayır diyeceğini, neden hocayla konuştuğumu sorup azarlayacağını bildiğim için hocaya katiyen konuşmamasını söyledim.

arkadaşlarımın bazıları tek tük bilir babamın nasıl bir insan olduğunu. Ondan korkarlar da. Ne yapsınlar yanımda dururlar, ağladığımda sırtımı sıvazlarlar, sarılırlar. Ellerinden onların da bir şey gelmiyor tabi ki. anlıyorum onları da. Alıştım zaten artık. Sadece babamdan uzağa gitmek onu asla görmeyeceğim yerlere kaçıp gitmek istiyorum. Mümkünse yurt dışı olsun. Hani diyorlar da " Kanadada bok olayım."diye. bende diyorum onu. " Burada babamın yanında adam olacağıma, yurt dışında bok olurum daha iyi. "

Şuan 12. sınıftayım. Sayısalım. Hayatımda ne zorluklarla mücadele ettim derseniz, yetişkinlere göre hiçbir şey ile mücadele etmedim fakat gelin görün, bana sorun ki, yoruldum. Gerçekten yoruldum.

Bunları buraya yazarken fark ediyorum. Ben harbiden ne yaşamışım ya.

Az kaldı. Son 68 günüm var iyi bir puan yapmak için. Başarmak için.

Üzülmeyin gençler. Bizim bu yaşadıklarımız hiçbir şey. Daha kötülerini yaşayanlar var. Empati yapalım. Hayattan vazgeçmemek lazım. Tam tersi hayatı elimizden geldiğince, vakit varken güzelleştirmemiz lazım. Güzelleştirelim ki, bizden sonra gelecek nesil bizim yaşadıklarımızı yaşamasın :)

Umudunuzu asla kaybetmemeniz gerektiğini unutmayın~